Silence and fecundity in Carmen Maria Machado’s “Her body and other parties”

In the final chapter of Writing and Difference titled “Ellipsis”, Jacques Derrida describes lack as the element that is constitutive of meaning – what is missing from the book is “invisible and undeterminable”, yet it “redoubles and consecrates” it, so that “all meaning is altered by this lack” (1978: 296). Following Derrida’s cue that writing “is of an elliptical essence” (ibid: 296), I focus on lacks and silences in Carmen Maria Machado’s short-story collection Her Body and Other Parties (2017) and their contribution to meaning. Machado’s tales uncover new meanings in wellknown stories and depict experiences that are usually silenced, thereby highlighting the othering potential of story-telling and stressing the interdependencies between worlds and stories. In this essay, I refer to Emmanuel Levinas’s work on ethics, Maurice Blanchot’s writings on the relation between literature and ethics, and Jacques Derrida’s account of haunting to argue that the stories not only demonstrate that any text is made through what is missing, absent or different, but that they also establish an ethical relation with the reader based on shared vulnerability and uncertainty. W ostatnim rozdziale Pisma i roznicy zatytulowanym „Elipsa” Jacques Derrida opisuje brak jako element, ktory konstytuuje znaczenie: niewidoczny i nieokreślony, brak jest tym, co zmienia caly sens ksiązki, podwajając go i sankcjonując (1978: 296). Podązając za sugestią Derridy o eliptycznym charakterze pisma (ibid: 296) w artykule omawiam role milczenia i braku w zbiorze opowiadan Carmen Marii Machado Jej cialo i inne strony (2017). Opowiadania Machado odkrywają nowe znaczenia w dobrze znanych opowieściach i opisują doświadczenia, ktore zwykle są przemilczane lub wykluczane, aby uwidocznic plynnośc znaczenia i podkreślic wplyw opowieści na rzeczywistośc. W artykule przywoluje filozofie etyki Emmanuela Levinasa, opis relacji miedzy etyką a literaturą autorstwa Maurice’a Blanchota oraz Derridianską logike widma, by zaproponowac odczytanie opowiadan Machado jako utworow, ktore zarowno podkreślają znaczenie tego, co nieobecne i inne w tworzeniu tekstu, jak tez ustanawiają etyczną relacje z czytającymi, ktorej podstawą są wspolna niepewnośc i podatnośc na zranienie.