طراحی مسیر بازگشت به جو با استفاده از الگوریتم بهینهسازی ارتقا یافته برمبنای تلفیق هدایت کلاسیک و بهینهسازی بردار شتاب

طراحی مسیر بهینه غیرهم‌زمان، یکی از راهکارهای مورد استفاده برای هدایت فضاپیما‌های بازگشتی و قابل استفاده مجدد است. در این رویکرد بسیاری از قیود و محدودیت‌های مسئله قابل بررسی می‌باشد بدون اینکه مسئله‌ی زمان و حجم محاسبات محدودیتی را ایجاد نماید. در طراحی مسیر بهینه قیود گوناگونی قابل اعمال می‌باشند که با حذف و اضافه نمودن آن‌ها عملکرد بهینه‌ساز قابل ارتقا است تاجاییکه می‌توان آن ‌را به عنوان کاندید روش هم‌زمان معرفی نمود. از آنجاییکه اکثر روش‌های بهینه‌سازی نیازمند حدس اولیه‌اند، در این تحقیق با استفاده از مدیریت حدس‌اولیه، نسبت به کاهش قیود در مسئله بهینه‌سازی و انتقال آن‌ها به فاز مربوطه به حدس اولیه اقدام شده است. لذا قیودی مانند خطا و زاویه برخورد از طریق به کارگیری روش‌های هدایت کلاسیک مدیریت شده و سپس خروجی این روش‌ها به عنوان حدس اولیه به بهینه‌ساز ارائه می‌گردد. نتایج شبیه‌سازی شش‌درجه آزادی نشان‌دهنده‌ ارتقای دقت و کاهش زمان محاسبات بهینه است.