Stan graniczny nośności dźwigara żelbetowego mostu na zginanie według norm PN-EN 1992-2 oraz PN-S-10042:1991

Praca wlącza sie w bogaty w ostatnich latach w krajowym piśmiennictwie nurt porownan dwoch generacji norm projektowania mostow z betonu: polskiej - wycofanej, aczkolwiek powszechnie stosowanej oraz europejskiej – wciąz jeszcze wdrazanej do praktyki projektowej. Nowością w stosunku do dotychczasowych publikacji polskich jest szersze ujecie roznic pomiedzy obydwiema generacjami norm. Poza rozpatrywanymi przez wielu autorow roznicami w obciązeniach ruchomych ujeto mianowicie takze roznice w charakterystykach materialow, tj. betonu i stali, roznice we wspolczynnikach bezpieczenstwa, zarowno materialowych, jak i obciązeniowych, i wreszcie roznice w procedurach wymiarowania. Ograniczono sie natomiast do jednej tylko kategorii mostu: wielobelkowego oraz do stanu granicznego nośności dźwigara mostu wylącznie na zginanie. Efektem koncowym pracy jest propozycja wspolczynnikow dostosowawczych, jakie powinny sie znaleźc w dlugo oczekiwanym przez środowisko mostowe zalączniku krajowym do europejskiej normy obciązen. Propozycja ta odbiega od postulatow zglaszanych przez innych autorow. Wspolczynniki obciązen dla najwyzszej klasy obciązen (A) są mianowicie wyzsze niz u innych autorow: ∝_"Qi" =1,00 ; ∝_"q1" =1,33 ; ∝_"q2" =2,40 ; ∝_"q3" =∝_"q4…" =∝_"qr" =1,20 Przyczyna tego faktu lezy w odmiennym zalozeniu przyjetym na wstepie analizy przez autora: obiekt mostowy zaprojektowany na najwyzszą klase obciązen mostowych wedlug wycofanej generacji polskich norm powinien mianowicie wymagac jednakowej ilości zbrojenia, co ten sam obiekt zaprojektowany wedlug generacji norm europejskich.