İsmail Türk’ün “Güler Yüzlü Toplum”u

Hocalik ciddiyeti ile sempatikligi ve babacanligi bu kadar guzel bir araya getirmek herhalde cok siradan bir durus degildi. Ciddiyeti hicbir zaman guler yuzunu engellemedi. Guler yuzu hicbir zaman ciddiyetini bozmadi. Odasina cok rahat giderdik. Ama neyi isteyip neyi isteyemeyecegimizi bilirdik. Ya da farkinda olmadan hocamizdan ogrenmistik. Akademyanin ne kadar onemli ve onurlu bir calisma alani oldugunu hocamdan ogrendim. Mutevazi olmayi, bildigimi hic cekinmeden soylemeyi ve bilmedigimi acik yureklilikle bilmedigimi soylemeyi de. Hocaligin onemli oldugunu ve ayaklar altina alinmamasi gerektigini, hocalik vakarinin korunmasi gerektigini de. 1990 yili Inek Bayrami’nda maliye fermanini ben okumustum. En onde oturan, fermani dinleyen ve “atom karinca, Ismail hoca” dedigimde yine o guler yuzu ile alkislayan o hocaydi