اثر روش آبشویی و نحوه کاربرد آب و زهاب بر شوریزدایی و سدیمزدایی خاکهای سنگین

کاربرد زهاب با مدیریت مناسب جهت اصلاح خاک‌های شور، یکی از روش‌های قابل پیشنهاد در استفاده مجدد از زهاب‌ها است. این پژوهش با هدف بررسی اثر نحوه به‌کارگیری آب و زهاب (اختلاط قبل از اعمال و یا به‌کارگیری به صورت نوبتی) و همچنین بررسی اثر روش آبشویی (متناوب و یا پیوسته) بر شوری‌زدایی و سدیم‌زدایی خاک‌های با بافت سنگین جنوب استان خوزستان انجام شد. آزمایش‌های آبشویی با اعمال 120 سانتی‌متر آب در کرت‌هایی به ابعاد 5/1× 5/1 متر صورت گرفت. پنج تیمار آبشویی مورد بررسی عبارت بودند از تیمارهای D1F1 و D2F2 که در آنها به‌ترتیب یک و دو نوبت زهاب کشت و صنعت نیشکر سلمان فارسی با شوری dS/m 0/9 و سپس به همان شیوه، آب کارون با شوری dS/m 61/2 به زمین اعمال شد. همچنین، تیمارهای M1، M2 و M4 که در آنها مخلوط آب و زهاب با شوری dS/m 0/6، به‌ترتیب به روش‌های آبشویی پیوسته، آبشویی متناوب با دو انقطاع و آبشویی متناوب با چهار انقطاع به زمین اعمال شدند. نتایج نشان داد که استفاده نوبتی و یا ترتیبی آب‌هایی با کیفیت متفاوت، بر آبشویی املاح اثر بیشتری دارد، تا اختلاط آنها قبل از اعمال در آبشویی؛ املاح باقی‌مانده در خاک در لایه cm30-0 در تیمار M4، به میزان 43 درصد بیشتر از تیمار D2F2 بوده است. املاح باقی مانده در خاک در تیمارهای M1 و M2 در همین لایه به‌ترتیب 17 و 24 درصد، و نسبت جذب سدیم در این تیمارها به‌ترتیب 5/57 و 7/24 درصد بیش از تیمار M4 بود که نمایانگر اثر مثبت افزایش تعداد انقطاع در روند شوری‌زدایی و سدیم ‌زدایی است.