Behandeling van ‘moeilijke mensen’ volgens het model van Young

Elke therapeut kent clienten die op veel terreinen moeilijkheden ervaren en in veel sociale situaties moeilijk doen. Voor deze ‘moeilijke’ mensen, zoals patienten met een persoonlijkheidsstoornis, zijn recent minstens twee therapiemodellen ontwikkeld. De dialectische aanpak van Marsha Linehan1 richt zich specifiek op de moeilijkste onder de moeilijke medemensen : de borderline patient. Het model van Jeffrey Young2 richt zich op de behandeling van mensen die moeilijk zijn en doen. Beide modellen zijn onafhankelijk van elkaar totstandgekomen, maar hebben verschillende elementen gemeenschappelijk. Ze zijn gebaseerd op veel medeleven met moeilijke mensen : ze willen ze door dik en dun steunen. Verder vereisen ze van de therapeut een groot engagement, zowel in termen van tijdsinvestering als in intellectueel en emotioneel opzicht. In deze bijdrage bespreken we Youngs model.3