بررسی اثر عملیات بیومکانیکی بر ذخیره و ترسیب کربن در حوضه آبخیز کارده

ترسیب کربن در اندام‌های گیاهی و خاک از راه‌های موثر در تعدیل خطرات تغییر اقلیم در سطح جهان است. در این مطالعه اثر اجرای عملیات بیومکانیکی (بذرکاری با گونه Agropyrum elongatum در پشت گابیون­ها) بر میزان ذخیره کربن در مراتع حوضه آبخیز سد کارده مشهد، مورد بررسی قرار گرفته و سپس با مراتع طبیعی و قسمت‌های تثبیت نشده آبراهه مقایسه شده است. در نقاط معرف نمونه‌برداری از خاک، زی­توده هوایی و زیرزمینی گیاهان غالب و همچنین لاشبرگ، بصورت سیستماتیک - تصادفی انجام شد و نمونه‌ها از نظر میزان ذخیره­‌ کربن مورد آزمایش قرار گرفتند. مقدار ترسیب کربن تیمار بیومکانیکی طی سالهای 1392- 1375 از تفاضل ذخیره کربن در این تیمار و قسمت تثبیت نشده آبراهه محاسبه شده است. به­طور کلی ذخیره کربن تیمار بیومکانیک در زی­توده هوایی و ریشه گیاهان، لاشبرگ و تا عمق 50 سانتیمتری خاک، معادل 23/16 و مقدار کربن ترسیب شده در این تیمار 69/5 تن در هکتار برآورد شد. ذخیره کربن در مراتع طبیعی و آبراهه تثبیت نشده نیز به ترتیب 07/54 و 61/10 تن در هکتار بوده است. در مجموع اجرای عملیات بیومکانیکی در این حوضه با حفاظت خاک و تقویت پوشش گیاهی، ذخیره سازی و ترسیب کربن در اراضی فرسایش یافته را بهبود بخشیده است.