تاثیر تمرین استقامتی و رژیم غذایی پرچرب بر بیان ژن Pgc1α وUcp1 در بافت چربی سفید زیرپوستی و چربی قهوه ای در موشهای نر C57BL/6

زمینه وهدف: هدف از این پژوهش بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی و رژیم غذائی بر بیان ژنPgc1α وUcp1 در بافت چربی موش­های نر چاق و نرمال C57BL/6 می­باشد. مواد و روشها: 48سرموش نرC57BL/6به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: 1. گروه تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب، 2. گروه تغذیه شده با رژیم غذایی کم چرب (به مدت 12 هفته).سپس هر دو گروه چاق و نرمالبراساس میانگین وزنی برابر به چهار گروه تقسیم شدند:رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HF-E)، رژیم غذایی پرچرب-بی تحرک (HF-S)، رژیم غذایی کم چرب-تمرین (LF-E)، رژیم غذایی کم چرب-بی تحرک (LF-S). موش­های گروه تمرینی به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته، با سرعت متوسط 19 متر در دقیقه و به مدت 45 دقیقه، تحت تمرین روی تردمیل قرار گرفتند.24 ساعت پس ازآخرین جلسه تمرینی،موش­ها قربانی شدند. بافت چربی سفید زیرپوستی و چربی قهوه ای جدا و برای اندازه گیری بیان Pgc1α وUcp1در نیتروژن مایع فریز شد و با استفاده از q-PCRبیان ژن کمی سازی وازآزمون آنالیز واریانس دوطرفه در سطح 05/0˂pاستفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد رژیم پرچرب منجر به افزایش معنی دار در سطوح Pgc1α در بافت چربی سفید زیرپوستی و چاقی منجر به کاهش معنی دار آن شده است. علاوه بر این، چاقی و تمرین استقامتی منجر به کاهش معنی دار بیان Pgc1α در بافت چربی قهوه ای شده است. همچنین بیان Ucp1 در گروه­های چاق به طور معنی داری کمتر از گروه­های نرمال بوده است(05/0˂p). نتیجه گیری: نتایج نشان می­دهد که سطوح Pgc1α و Ucp1 در بافت چربی زیرپوستی و قهوه ای موش­های چاق به طور معنی دار کاهش می­یابد که بیان­گر اختلالات متابولیک در اثر چاقی می­باشد. در حالیکه تمرین استقامتی منجر به افزایش بیان Pgc1α و Ucp1 در بافت چربی سفید زیرپوستی می­شود.