Multipl Sklerozisli Hastalarda Serum sFas, sFas Ligand Düzeyleri ile FAS ve FASLG Polimorfizmleri Arasındaki İlişkinin Araştırılması

Amac: Multiple Sklerozis (MS) otoreaktif T lenfositlerin miyelin antijenlerine karsi gosterdigi reaksiyon sonucu ortaya cikan otoimmun bir hastaliktir. Fas-FasL yolagi T hucre apoptozisinde onemli bir rol oynamaktadir ve otoimmun hastaliklarda Fas-FasL yolaginda defektler oldugu bilinmektedir. Bu calismada FAS -670 A/G ve FASLG -844 T/C fonksiyonel gen polimorfizmleri ile serum sFas ve sFasL duzeylerinin MS gelisimine ve hastaligin patogenezine katkisinin arastirilmasi amaclanmistir. Yontemler: Calismaya 108 MS hastasi ve kontrol grubu olarak da 98 saglikli birey dahil edilmistir. FAS -670 A/G ve FASLG -844 T/C polimorfizmlerinin belirlenmesi icin PCR-RFLP teknigi kullanilmistir. sFas ve sFasL duzeyleri solid fazli sandvic ELISA kiti kullanilarak olculmustur. Bulgular: MS hastalarinda FAS -670 AG genotipi frekansi (%55,55) saglikli kontrollere (%72,44) gore dusuk (p=0.014), GG genotipi frekansi ise hasta grubunda (%19,44) saglikli kontrollere (%3,06) gore anlamli derecede yuksek bulundu (p = 0.0001). Hasta ve kontrol gruplari arasinda FASLG -844 T/C polimorfizmi acisindan anlamli bir fark bulunamadi (p > 0.05). Serum sFasL duzeyleri MS grubunda, saglikli kontrol grubuna gore istatistiksel olarak anlamli bir sekilde yuksek bulunmakla (p = 0.015) birlikte, sFas duzeyleri gruplar arasinda benzer bulundu (p = 0.705). FAS - FASLG polimorfizmleri ile serum sFas - sFasL duzeyleri arasinda anlamli bir iliski bulunamadi. Sonuc: Sonuclarimiz FAS -670 AG genotipinin MS riskini azaltarak (RR = 0.475, p = 0.014) koruyucu bir rol oynayabilecegini, GG genotipinin ise MS ile iliskili guclu bir risk faktoru (RR = 7.644, p = 0.0001) olabilecegini, serum sFasL duzeylerindeki artisin ise bu faktorun MS patogenezine katki sunabilecegini gosterebilir.