تحلیلی بر پدیدة هماهنگی ممیزة گردی به لحاظ ردهشناختی درگونههای ترکی رزن، تبریز و استانبولی بر پایه نظریة بهینگی

هدف این مقاله ارزیابی کارآمدی نظریة بهینگی در بررسی پدیدة هماهنگی گردی درگونه های ترکی رزن، تبریز و استانبولی است. در این پژوهش، به این دو پرسش اساسی پاسخ داده می‌شود که کارایی نظریة بهینگی در تبیین هماهنگی ممیزة گردی در سه گونة مور بحث تا چه میزان است و در چارچوب نظریة بهینگی به لحاظ رده‌شناختی، گونه‌های مورد بحث در صورت تنوع رده‌شناختی (تفاوت در طبقة زبانی) در چند طبقة زبانی قرار می‌گیرند. نتایج حاکی از آن است که نظریة بهینگی در تبیین پدیدة هماهنگی ممیزة گردی در گونه‌های مورد بحث بسیار کارآمد است؛ به طوری که برای نمونه از بین صورت‌های مشابه و به کار رفته در گونه‌ها به راحتی با جابجایی محدودیت‌ها می‌تواند صورت بهینه را تبیین نماید و با وجود قرابت بسیاری که این گونه‌ها درحوزه‌های نحوی، صرفی و... دارند، به لحاظ رده‌شناختی متفاوت هستند. بدین معنی که، این سه ‌گونه در فرآیند هماهنگی گردی در سه طبقة زبانی فرضی A, B, C قرار می‌گیرند که به خوبی در تابلوهای تحلیلی بهینگی می‌توان آن‌ها را اثبات کرد.