تأثیر پلیاتیلنگلیکول بر روی پارامترهای هضمی پوست پسته با استفاده از روش آزمایشگاهی

هدف این تحقیق بررسی اثر سطوح مختلف پلی‌اتیلن‌گلیکول (6000PEG, MW ) بر فراسنجه های تولید گاز، انرژی قابل متابولیسم، گوارش پذیری‌ ماده آلی و ناپدید شدن ماده خشک پوست پسته به روش آزمایشگاهی بود. پلی‌اتیلن‌گلیکول در سه سطح صفر ،300 و 600‌ میلی‌گرم به ازای هر 300 میلی‌گرم ماده خشک پوست پسته استفاده شد. میزان گاز تولیدی و قابلیت هضم ماده خشک در ساعات ۲، ٤، ٦، ٨، ١٢، ١٦، ٢٤، ٣٦، ٤٨، ۷۲ و ٩۶ ساعت اندازه‌گیری و محاسبه گردید. داده‌های بدست آمده در قالب طرح کاملا تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تیمارهای حاوی پلی‌اتیلن‌گلیکول دارای تولید گاز بیشتری نسبت به تیمار شاهد بودند که این روند تا ساعات آخر انکوباسیون ادامه داشت (05/0P<). تیمارهای حاوی پلی‌اتیلن‌گلیکول از لحاظ مقادیر انرژی قابل متابولیسم و قابلیت هضم ماده آلی دارای تفاوت معنی‌دار با تیمار شاهد بودند (05/0P<). در محاسبه ناپدید شدن ماده خشک، پس از 48 ساعت انکوباسیون، پلی‌اتیلن‌گلیکول در سطح 2 گرم بالاترین تجزیه‌پذیری ماده خشک را داشت (05/0P<). با توجه به نتایج بدست آمده افزایش در تولید گاز و قابلیت هضم ماده خشک نشان دهنده اثرات مثبت پلی‌اتیلن‌گلیکول در کاهش اثرات منفی تانن در پوست پسته می‌باشد.