طراحی مدل حمایت از حقوق مالکیت فکری در ورزش ایران

هدف از این پژوهش طراحی مدل حمایت از حق مالکیت فکری در ورزش ایران است. روش تحقیق به شیوۀ کیفی و مبتنی بر نظریه‌پردازی داده‌بنیاد است. گردآوری اطلاعات از طریق مصاحبۀ نیمه‌ساختاریافته انجام گرفت. نمونه‌گیری به‌صورت هدفمند و به شیوۀ نمونه‌گیری متوالی تا رسیدن به کفایت نظری داده‌ها (23 نفر از استادان رشتۀ مدیریت ورزشی، حقوق و استادان فعال حقوق ورزشی) انجام گرفت. روایی و پایایی مطلوب ابزار مصاحبه از حسابرسی فرایند و توافق درون‌موضوعی به‌دست آمد و برای تحلیل داده‌ها از سه روش سیستماتیک کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی استفاده شد. در نتیجۀ تحلیل مصاحبه‌ها 101 کد ثانویه، 38 مفهوم کلیدی و 28 مقوله استخراج شد. بر این اساس 9 طبقۀ اصلی تحت عنوان «عضویت در نهادهای حقوقی بین‌المللی و تعامل سازنده با آنها»، «زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی، دینی و سیاسی»، «توسعۀ صنعتی ورزش»، «وضع قوانین حاکمیت فکری در ورزش»، «سازوکارهای آموزشی و پرورشی»، «نظارت و صیانت از قانون»، «ایجاد ساختارها و مدیریت حق مالکیت فکری»، «مزایا و منافع حق مالکیت فکری» و «حق مالکیت فکری مصادیق ورزشی» به‌وجود آمد. به‌طور کلی می‌توان گفت مالکیت فکری در ورزش متأثر از عوامل متعددی است و بهره‌برداری از آن نیازمند فعال‌سازی سازوکارهای مختلف است.