اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر بهبود عزت نفس و کاهش احساس تنهایی نوجوانان دختر ساکن در مراکز نگهداری کودکان بی سرپرست و بد سرپرست

مقدمه : با توجه به تاثیرات مخرب تجربیات کودکان و نوجوانان بی‌سرپرست و بد‌سرپرست بر جنبه‌های مختلف سلامت روانی آنها، بررسی عوامل و مداخلات تاثیر گذار بر بهبود وضعیت روانشناختی این قشر آسیب پذیر، از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش عزت نفس و کاهش حس تنهایی دختران نوجوان ساکن پرور‌شگاه بود. روش کار : جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان دختر ساکن پرورش‌گاه‌های شهر مشهد بود که با توجه به ملاک هایی ورود به پژوهش، تعداد 30 نفر از جامعه آماری، با استفاده روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب شدند. اعضا به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار به کار رفته در این پژوهش عبارت بود از پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت و پرسشنامه احساس تنهای (دهشیری و همکاران، 1387) که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بر روی نمونه اجرا شد. اعضای گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت دراپمان گروهی ACT قرار گرفتند. نتایج: نتایج بررسی ها نشان داد که درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد توانسته است به صورت معناداری موجب بهبود عزت نفس و کاهش احساس تنهایی در اعضای گروه آزمایش در مقایسه با اعضای گروه کنترل شود. نتیجه گیری: این یافته ها بیانگر اهمیت توجه به ساختارهای هیجانی در نوجوانان بدسرپرست و بی سرپرست می باشد و اینکه با تدوین برخی مداخلات درمانی، می توان به بهزیستی روانی آنها کمک کرد.