Ortodontide indirekt yapıştırma tekniği

Sabit ortodontik elemanlarin, bantlara gereksinim olmaksizin dogrudan disler uzerine yapistirildigi ‘Direkt Yapistirma Teknigi’ ile braketleme icin klinikte harcanan sure kisaltilmis, daha estetik ve hijyenik bir ortodontik tedavi uygulama imkani elde edilmistir. Ancak bu teknikte, ozellikle arka dislere dogrudan gorus ve ulasim sorunu gibi sebeplerle braket konumlarinda hatalarla karsilasilmistir. Bu hatalarin onlenmesi amaciyla ‘Indirekt Yapistirma Teknigi’ gelistirilmistir. Bu teknigin ilk gelistirildigi yillarda gozlenen direkt yapistirilan braketlere kiyasla baglanma dayaniminin daha az olmasi, yuksek braket kopma oranlari, braketlerin etrafindan tasan adezivlerin periodontal dokulari irrite etmesi ve oral hijyeni olumsuz etkilemesi, laboratuvar asamasinin uzun ve zaman alici olmasi gibi pek cok olumsuz ozelligi gunumuzde gelistirilen materyaller ve tekniklerle birlikte elimine edilmistir. Gunumuzde indirekt teknik ile yapistirilan braketler, direkt yapistirilan braketlerle benzer baglanma dayanimi gostermektedir. Ayrica indirekt ve direkt yapistirma tekniklerinin, periodontal dokular uzerine etkileri de benzerdir. Ancak indirekt yapistirma teknigi, hem laboratuvar hem de klinik asamalarinda daha fazla ozen ve hassasiyet gerektirmektedir ve maliyeti daha yuksektir. Hekimin bu iki yapistirma yonteminden hangisini sececegi; laboratuvar suresi, klinik suresi, maliyet, hasta konforu gibi etkenler ve kendi kisisel tercihine bagli olarak degisebilir.