تاثیر ترکیب هیدروکلوئیدهای اینولین- ژلاتین و پلیدکستروز - ژلاتین بر خصوصیات رئولوژیکی و حسی ماست کمچرب پری بیوتیک

با توجه به افزایش سطح آگاهی مردم در خصوص ارتباط بین مصرف زیاد چربی و بیماری‌هایی قلبی-عروقی، افزایش فشار خون، چاقی، و سرطان، تقاضا برای تولید فرآورده‌های لبنی کم‌چرب از جمله ماست، افزایش چشم‌گیری داشته است.ولی کاهش چربی، ویژگی‌های حسی و رئولوژیکی ماست را به گونه‌ای منفی تحت تاثیر قرار می‌دهد. از طرف دیگر، فیبرهای پری بیوتیک مانند اینولین و پلی دکستروز، علاوه بر داشتن خواص چربی سانی، دارای منافع تغذیه ای- درمانی بالایی می باشند. .بر این اساس، پژوهش پیش‌رو با هدف بهبود ویژگی‌های رئولوژیکی و حسی ماست کم‌چرب و تولید یک محصول فراسودمند با استفاده از اینولین (صفر، 2 و 3 درصد)، پلی‌دکستروز (صفر، 2 و 3 درصد) و ژلاتین (صفر و 5/0 درصد) به عنوان جایگزین چربی انجام شد. نتایج آنالیز آماری نشان داد که غلظت‌های مختلف اینولین و پلی‌دکستروز اثر معنی‌داری (05/0p ≤) بر pH و اسیدیته ندارند، اما میزان آب‌اندازی به صورت معنی‌داری (05/0p ≤) با افزایش غلظت اینولین و پلی‌دکستروز کاهش پیدا کرد. در این میان، افزودن غلظت ثابتی از ژلاتین به نمونه‌های مختلف حاوی اینولین یا پلی‌دکستروز سبب کاهش بیشتر آب‌اندازی شد. بررسی ویژگی‌های رئولوژیکی نشان داد که افزودن اینولین و پلی‌دکستروز سبب افزایش ویسکوزیته ظاهری، مدول ذخیره و مدول افت ماست کم‌چرب می‌شود و افزودن غلظت ثابتی از ژلاتین به نمونه‌ها سبب بهبود هرچه بیشتر ویژگی-های رئولوژیکی می‌شود. یافته‌های آماری ارزیابی حسی ماست کم‌چرب نشان داد که افزودن اینولین و پلی-دکستروز در کنار غلظت ثابتی از ژلاتین سبب بهبود پذیرش کلی ماست کم‌چرب می‌شود. یافته‌های این پژوهش بیانگر اثر مطلوب اینولین، پلی‌دکستروز در بهبود ویژگی‌های مختلف ماست کم‌چرب می‌باشد. ه