ارزیابی باغی ژنوتیپهای امیدبخش سیب بومی ایران برای تحمل به شانکر قارچی

در این مطالعه 18 ژنوتیپ امیدبخش سیب بومی ایران به همراه ارقام تجاری گالا، فوجی، رد دلیشز و گلدن‌ دلیشز در ایستگاه تحقیقات باغبانی کمال‌شهر کرج از نظر آلودگی به شانکر قارچی برای دو سال باغی (95-1394) مورد ارزیابی قرار گرفتند. مطالعات اولیه در شرایط باغ، حضور جنس‌های Cytospora و Neofusicoccum را بر روی درختان آلوده به اثبات رساند. نتایج نشان داد میزان حساسیت ژنوتیپ‌های امیدبخش سیب در برابر شانکر سیتوسپورائی متفاوت بود. بر این اساس ژنوتیپ‌های H1-SH و T51 با میانگین شاخص آلودگی سه در گروه حساس، ژنوتیپB-K-KH به همراه رقم تجاری فوجی در گروه نیمه‌حساس، رقم گلدن دلیشز و ژنوتیپ SBA به ترتیب با میانگین شاخص آلودگی 1/7 و یک در گروه حساسیت کم، جای گرفتند. مایه‌کوبی جدایه قارچ Neofusicoccum بر روی شاخه‌های بریده‌ی غیرفعال از ارقام امیدبخش سیب ضمن اثبات بیماری‌زائی قارچ، واکنش متفاوت آنها را در برابر بیمارگر به نشان داد. در شرایط آلودگی طبیعی، شاخص آلودگی به شانکر دوده‌ای در دامنه‌ای از صفر تا سه (در ژنوتیپ MD-N2) متغیر بود. ژنوتیپ‌های SBA, B-K-KH, ME6, GO-N3 به همراه ارقام تجاری گلدن ‌دلیشز، رد دلیشز و فوجی در گروه نیمه حساس قرار گرفتند. آلودگی همزمان به دو بیمارگر مولد شانکر در پنج ژنوتیپB-K-KH, H1-SH, S-O-G, SBA, T51 و دو رقم تجاری گلدن‌ دلیشز و فوجی مشاهده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که در شرایط آلودگی طبیعی، می‌توان منابع مطلوبی از مقاومت به بیماری‌ها را در جمعیت‌های بومی سیب ردیابی و از آنها در برنامه‌های به نژادی سیب استفاده کرد.