مقایسه دقت اندازهگیری درجه حرارت بدن به روش تمپانیک با روشهای اگزیلاری و رکتالی

زمينه: روش رکتال که از دير باز بعنوان استاندارد طلايی در نظر گرفته شده دارای عوارضی است و برای کودک و والدين استرس‌زا مي‎باشد. روش جديدتری که در سال‎های اخير مورد استفاده قرار مي‎گيرد، روش تمپانيک است که سريع، راحت و ايمن است ولی ميزان دقت آن هنوز مورد سؤال است. مواد و روش‎ها: به منظور تعيين دقت روش تمپانيک در کنترل درجه حرارت بدن، تعداد 220 کودک 3 ماهه تا 6 ساله مراجعه کننده به بيمارستان کودکان علی اصغر (ع) بوشهر مورد بررسی قرار گرفتند. در کليه نمونه‎ها، با چهار روش رکتالی، اگزيلاری و تمپانيک راست و چپ، درجه حرارت اندازه گيری شد. يافته‎ها: ميانگين درجه حرارت در روش رکتال در مقايسه با روش تمپانيک و اگزيلاری به ترتيب 3/0 درجه سانتی‌گراد و 1/0 درجه سانتی‌گراد بالاتر بود. همبستگی بين تمپانيک گوش راست و چپ (879/0=r و 001/0P<)، بين رکتال و تمپانيک راست (762/0=r و 005/0P<)، بين تمپانيک راست و اگزيلاری (808/0=r و 001/0P<) و بين اگزيلاری و رکتال (746/0=r و 001/P<) بدست آمد. ميزان حساسيت، ويژگی و دقت در روش تمپانيک (با مرز تب 38 درجه سانتی‌گراد) به ترتيب 4/46 درصد، 2/97 درصد و 9/90 درصد بود. با استفاده از منحنی راک مشخص شد که مناسب‎ترين نقطه مرز تب، 37 درجه سانتی‌گراد مي‎باشد که در اين نقطه، حساسيت، ويژگی و دقت به ترتيب به 9/92 درصد، 1/90 درصد و 4/90 درصد افزايش مي‎يابد، در اين حالت ضريب کاپا توافق خوبی را بين درجه حرارت رکتال و تمپانيک نشان داد. نتيجه‎گيری: روش تمپانيک در مقايسه با روش رکتال و اگزيلاری روشی دقيق، سريع، راحت و ايمن برای کودکان است و مناسب‌ترين نقطه مرزی برای تب در اين روش، ميزان 37 درجه سانتی‌گراد است. واژه‌های کلیدی: تب، تمپانيک، اگزيلاری، مقعدی، ترمومتر،