7/Ocena skuteczności hipofrakcjonowanej, pooperacyjnej radioterapii u chorych na niskozróżnicowane glejaki mózgu

Uzasadnienie i cel pracy Niezadowalające wyniki skojarzonego leczenia chorych na glejaki mozgu o wysokiej zlośliwości uzasadniają poszukiwanie nowych, niekonwencjonalnych form postepowania leczniczego. W ostatnich latach w wielu ośrodkach prowadzono badania kliniczne nad niekonwencjonalnymi sposobami frakcjonowania dawki promieniowania. Niniejszy raport dotyczy oceny skuteczności hipofrakcjonowania radioterapii pooperacyjnej, ktorą prowadzono w latach 1989–1998w Wojewodzkim Ośrodku Onkologicznym w Opolu. Material Podmiotem analizy jest grupa 145 chorych poddanych pooperacyjnej radioterapii w latach 1982–2001, z ktorych u 79 rozpoznano gwiaździaka anaplastycznego (AA), a u 66 glejaka wielopostaciowego (GSM). Wiek 87 mezczyzn i 58 kobiet wahal sie w przedziale od 17 do 77 lat, średnio 47 lat. Chorych napromieniano techniką SSD lub izocentrum, najcześciej z dwoch pol naprzeciwleglych, 64 pacjentow metodą konwencjonalną, 2 Gy/dziennie przez 5 dni w tygodniu do dawki 60 Gy, pozostalych 81 pacjentow metodą hipofrakcjonowaną- dawką 5–6 Gy 2 razy w tygodniu do dawki 42–54 Gy. Metoda Skutecznośc radioterapii hipofrakcjonowanej oceniano w oparciu o analize przezycia wg Kaplana-Meiera w porownaniu do grupy chorych napromienianych w sposob konwencjonalny z zachowaniem takich samych warunkow technicznych leczenia. Dawke biologiczną podawaną w obszarze tarczowym za pomocą hipofrakcjonowania przeliczono indywidualnie na dawke biologicznie rownowazną za pomocą rownania liniowo-kwadratowego. Za podstawowy parametr oceny skuteczności leczenia przyjeto dlugośc calkowitego przezycia, Wyniki Zanotowano nastepujące odsetki przezycia ogolnego w okresie 1,2 i 3-letnim, odpowiednio w grupie chorych poddanych radioterapii hipofrakcjonowanej i konwencjonalnej: 60% vs. 80%, 35% vs. 47% i 17% VS. 40%, przy czym roznice pomiedzy nimi byly znamienne statystycznie (test log-rank, p=0.006). Mediana przezycia chorych leczonych za pomocą hipofrakcjonowania byla krotsza o 3.6 miesiąca w stosunku do chorych napromienianych konwencjonalnie. Typ histopatologiczny guza, stan sprawności i zakres operacji (totalna vs. inna) okazaly sie miec rowniez istotny wplyw na dlugośc calkowitego przezycia. Wnioski Hipofrakcjonowanie dawki pooperacyjnej radioterapii chorych na niskozroznicowane glejaki mozgu bylo leczeniem o gorszej skuteczności w porownaniu do standardowego, konwencjonalnego napromieniania. Eskalacja dawki promieniowania polegająca na ok. dwukrotnym wzroście dawki biologicznej w obszarze tarczowym nie spowodowala poprawy wynikow leczenia, a wrecz ich pogorszenie, co nalezy wiązacz wiekszym ryzykiem powiklan popromiennych tkanki nerwowej.