نقد روانکاوانه شخصیت عمادالدین نسیمی با تکیه بر مکتب روانشناسی تحلیلی یونگ

پژوهش کنونی با روش توصیفی ـ تحلیلی و با مراجعه به کتاب­های مختلف روان­شناختی و تکیه بر مکتب یونگ، مهم­ترین کهن­الگوهایی را که عامل رشد شخصیت انسان هستند، از دفترهای شعر ترکی و فارسی عمادالدین نسیمی استخراج نموده و سپس به نقد روان­کانه آن­ها پرداخته است. "کهن­الگوهای رشد" همچون "سایه"، "آنیما" و "خویشتن" در قالب نمادهای گوناگون در شعر این شاعر به کار رفته است. با تحلیل روان­شناختی شخصیت نسیمی از طریق این انگاره­ها که سرنخ­های نفوذ به روان او هستند، می­توان پی برد که آن­ها برای مدتی در شکل­های مختلفی مانند "فرافکنی"، "همانند­سازی"، "تورم روانی" و... رفتار این شاعر را تحت تاثیر قرار داده­اند اما، او از طریق فرایند "فردیت" توانسته از ارزش­های آن­ها در مسیر خودسازی و رسیدن به "خود" بهره ببرد.