شاخص های زیستی تخریب و بازسازی استخوان و نرمی مهره های کمری در گاوهای مبتلا به هیپوفسفاتمی

اگرچه هیپوفسفاتمی یک اختلال متابولیکی مهم در گاو است، یک روش مفید بالینی برای تشخیص اولیه­ی آن در گاو پیشنهاد نشده است.  این مطالعه با هدف ارزیابی شاخص­های زیستی استخوانی و نرمی مهره­های کمری در گاوهای هیپوفسفاتمی انجام شد.  از بین گاوهای ارجاعی مظنون به هیپوفسفاتمی، 27 رأس گاو مبتلا به هیپوفسفاتمی و نیز 10 رأس گاو سالم انتخاب شدند.  در ابتدا، نرمی زوائد عرضی مهره­های کمری تأیید گردید.  سپس مقادیر سرمی کلسیم، منیزیم، ویتامین D، سیالوپروتئین استخوانی و فعالیت سرمی الکالین فسفاتاز اندازه­گیری شد.  نتایج، افزایش معنی­داری در میزان فعالیت سرمی الکالین فسفاتاز و کاهش معنی­داری در میزان سرمی ویتامین D در گاوهای بیمار در مقایسه با گاوهای سالم آشکار ساخت.  غلظت سرمی سیالوپروتئین استخوانی یک افزایش غیر معنی­دار در گاوهای هیپوفسفاتمی در مقایسه با گاوهای سالم داشت.  بیماران هیپوفسفاتمی به سه زیرگروه شدید، متوسط و خفیف تقسیم شدند.  فعالیت سرمی الکالین فسفاتاز در زیرگروه هیپوفسفاتمی شدید در مقایسه با دیگر زیرگروه­ها به طور معنی­داری بالاتر بود.  یک همبستگی منفی قوی بین غلظت سرمی فسفر و درجه نرمی مهره­ای در بیماران یافت شد.  نتیجه­گیری کلی این که، هیپوفسفاتمی با تغییرات قابل توجهی در شاخص­های زیستی تخریب و بازسازی استخوانی همراه بود.  از آنجایی که درجه نرمی مهره­ای ارتباط مستقیمی با شدت هیپوفسفاتمی داشت، می­توان از آن برای غربالگری بالینی و تعیین درجه هیپوفسفاتمی در گاو استفاده کرد.