Implementatie van groepsinterventies in de preventieve GGz

Het invoeren van vernieuwingen blijkt in de praktijk niet altijd even gemakkelijk. Dit geldt ook voor het invoeren van groepsinterventies in de (preventieve) geestelijke gezondheidszorg (GGz). Om de juiste invoeringsstrategieen te kunnen inzetten is inzicht nodig in die factoren die doorslaggevend zijn bij de beslissing om wel of niet met een nieuwe interventie te gaan werken. We noemen dit de adoptiebeslissing. Op basis van literatuur- en kwalitatief onderzoek werd een onderzoeksmodel geformuleerd bestaande uit 44 factoren die van invloed kunnen zijn op de adoptiebeslissing van groepsinterventies in de preventieve GGz. Om te onderzoeken welke van deze factoren daadwerkelijk een rol spelen, werd een exploratieve retrospectieve studie uitgevoerd. Coordinatoren van preventieafdelingen van GGz-instellingen gaven op een vragenlijst aan welke factoren in het verleden een rol hadden gespeeld bij het beslissingsproces om twaalf specifieke interventies wel of niet te implementeren. Geanalyseerd werd welke factoren een rol speelden bij de adoptiebeslissing, waarbij een vergelijking werd gemaakt tussen ‘ja-beslissers’ en ‘nee-beslissers’. In implementatieonderzoek is nog niet erg veel ervaring met deze aanpak. Met het hier beschreven onderzoek wordt beoogd de factoren te selecteren die het verschil tussen wel en geen adoptie verklaren. Uit de analyses bleek dat zeven van de 44 factoren statistisch significant samenhingen met de adoptiebeslissing. ‘Behoefte van de doelgroep in de regio aan de interventie’, ‘voldoende tijd beschikbaar om de interventie uit te voeren’, ’de interventie kan gemakkelijk uitgeprobeerd worden’, ‘ondersteuning door preventiemanagement’ en ’collega’s en vakgenoten staan positief tegenover de interventie’ hadden een bevorderend effect op de adoptiebeslissing. ‘Weerstand van de uitvoerders tegen de invoering’ en ‘ervaring van de uitvoerders met het interpreteren van wetenschappelijk onderzoek’ werkten belemmerend. Voor de richting van de laatste factor was geen verklaring voorhanden. Uit het onderzoek blijkt dat in de praktijk minder factoren een doorslaggevende rol lijken te spelen bij de adoptie dan vooraf werd gedacht.