تدوين و اعتبارسنجی چارچوب شايستگیهای اساسی مهارت های ارتباطی در همکاری بين حرفهای

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تدوين و بررسی روايی چارچوب شايستگی های ارتباط بين حرفه اي شامل ارتباط با همکار، بيمار و خانواده وی متناسب با فرهنگ ايران انجام شده است. روش کار: اين پژوهش يک مطالعه کيفی است و در سه فاز انجام شده است؛ در فاز اول چارچوبی 28 آيتمي از شايستگی های مهارت‏های ارتباطی بين حرفه‌ای منتج از بررسی متون تدوين شد. روايي صوری و محتوايی آن در مراحل دلفی با شرکت متخصصين در فاط دوم مورد بررسی و تاييد قرار گرفت. در فاز سوم مطالعه ميزان شفافيت و اهميت و کاربرد شايستگی تعيين شده برای لحاظ شدن در برنامه های آموزشی حرفه های مختلف علوم پزشکی مورد بررسی قرار گرفت. يافته‌ها: روايي و بومی سازی چارچوب 24 آيتمی در 4 بعد اصلی مهارت‏های ارتباطی بين حرفه ای منطبق با شرايط ايران توسط متخصصين تاييد شد. ميانگين اهميت و کاربرد شايستگی هاي ارتباطی به ترتيب مربوط به ابعاد "ارتباط ساختارمند "(22/0±47/4)،" استراتژی های ارتباطی "(24/0±63/4)،" ارتباط با بيمار و خانواده ی وي "(20/0±63/4)" و ارتباط با همکاران "(32/0±52/4)" بود. در مجموع 17 شايستگی ارتباطی ميانگين نمره بالاتر از 05/4 تعيين شد. نتيجه‌گيری: تدوين شايستگی های ارتباط بين حرفه ای يکی از گامهای اساسی در راستای تحقق همکاري بين حرفه ای و ايمنی بيمار محسوب می شود و ضرورت دارد در برنامه های اموزشی حرف مختلف سلامت مورد توجه قرار گيرد. واژه‌های کلیدی: آموزش بين حرفه اي، مهارت هاي ارتباطي، شایستگی هاي ارتباطي، مهارت هاي بين حرفه اي،