برآورد ظرفیت هوازی و تعیین سطح فعالیت بدنی دانشجویان

مقدمه: ارتباط آشکار بین ظرفیت هوازی (vo 2 max) و فعالیت فیزیکی در طول تحقیقات گسترده‌ای در جهان ارایه شده است.این مطالعه با هدف برآورد ظرفیت هوازی و تعیین فعالیت فیزیکی و عوامل دموگرافیک موثر بر آن در دانشجویان پسر انجام شد. روش‌‌ها : در این مطالعه مقطعی، 68 نفر از دانشجویان پسر دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که از سلامتی کامل برخوردار بودند،تصادفی انتخاب و پس از آگاهی از هدف مطالعه در تست شرکت می‌کردند.افراد مورد مطالعه به وسیله آزمون ارگومتری – پروتکل استراند مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه بود که مربوط به اطلاعات دموگرافیک دانشجویان بود. بررسی ارتباط بین متغیرها درج شده و vo 2 max با استفاده از SPSS نسخه 20 صورت گرفت. یافته‌ها : میانگین و انحراف استاندارد سن دانشجویان پسر مورد مطالعه به ترتیب برابر 39/2± 13/23 سال به دست آمد. ظرفیت هوازی در دانشجویان پسر مورد مطالعه برابر با 39/0± 23/3 لیتر بر دقیقه شد. نتایج این مطالعه نشان که بین این متغیر و فعالیت فیزیکی، سابقه ورزشی و مصرف دخانیات رابطه معنی‌داری موجود است (05/0P< ). نتیجه‌گیری : متغیرهایی همچون فعالیت فیزیکی، مصرف دخانیات و سابقه ورزشی، می‌تواند تاثیری برvo 2 max  داشته باشد. واژه‌های کلیدی: پروتکل استراند، بیشترین ظرفیت هوازی، فعالیت فیزیکی، دانشجویان پسر