اثر آموزش و صنعتی شدن بر کارایی تولید در استانهای ایران

کارایی تولید یکی از شاخص‌های نشان دهنده استفاده کارآمد از نهاده‌های تولید است. مطالعه حاضر با استفاده از داده‌های در سطح استانی برای دوره زمانی 1385 تا 1394 و رهیافت اقتصادسنجی فضایی و تابع تولید ترانسلوگ به برآورد و بررسی عوامل موثر بر کارایی تولید می‌پردازد. نتایج اقتصادسنجی فضایی نشان می‌دهد که اعتبارات اثر منفی و آموزش اثر نامعناداری را بر کارایی تولید دارد. بنابراین مسئله اقتصاد ایران، هدایت نادرست منابع مالی به سمت فعالیت‌های رانتی بوده و سیستم آموزش در راستای بهبود کیفیت نیروی کار و افزایش توانمندی نیروی کار نیست. بنابراین تامین مالی فرآیندهای دارای ارزش افزوده بالا و افزایش کیفیت تحصیلات متناسب با نیاز صنعت از اهمیت بالایی برخوردار است، تخصیص اعتبارات برای شناسایی تکنولوژی جدید در صورتی موثر است که بتوان تکنولوژی را در بخش صنعت به کار بسته شود، این در حالی است که نتایج بسیاری از تحقیقات در بخش صنعت کاربردی ندارد و این منجر به هدررفت اعتبارات خواهد شد. بنابراین به طور کلی تمرکز بر تخصیص بخشی از اعتبارات در شناسایی تکنولوژی جدید از یک طرف باعث تخصیص مطلوب اعتبارات و از طرف دیگر باعث افزایش کیفیت نیروی کار آموزش دیده می‌شود.