Vooronderzoek naar de verspreiding van verontreinigingen, als gevolg van een lozing in stagnant water

Met dit onderzoek zal getracht worden enig inzicht te verkrijgen in het verspreidingsmechanisme bij een lozing van verontreinigende stof in stagnant oppervlaktewater. Als uiteindelijk doel wordt gesteld een methode te ontwikkelen ter voorspelling van het concentratieverloop naar plaats en tijd bij een gegeven lozingsdebiet en gegeven beginconcentratie. Aanleiding tot dit onderzoek was de vraag naar de invloed op de kwaliteit van het water in een stilstaand bekken, na een lozing vanuit een gemengd rioolstelsel bij zware neerslag. Een gemengd rioolstelsel voert tijdens droog weer huishoudelijk afvalwater af naar een rioolwaterzuiveringsinrichting. Bij neerslag wordt tevens regenwater vanaf het verharde oppervlak ingezameld in het rioolstelsel en afgevoerd naar de RWZI. Algemeen is de capaciteit van het pompstation bij de RWZI beperkt tot 3x de droogweerafvoer. Bij zware en langdurige neerslag zal het rioolstelsel vollopen en uiteindelijk wordt verdund rioolwater geloosd op het oppervlaktewater via een overstortconstructie. In dit verdunde rioolwater bevindt zich een hoeveelheid organisch materiaal dat voor een groot deel kan worden afgebroken door micro-organismen. Bij de afbraak van deze stoffen wordt zuurstof verbruikt zodat een lozing uiteindelijk kan resulteren in een afname van het zuurstofgehalte van het ontvangende water. Het afbreekbare materiaal wordt aangeduid als BZV (Biochemisch Zuurstof Verbruik). Voor de afname van de BZV-concentratie als gevolg van de afbraakprocessen kan een lineaire differentiaalvergelijking gehanteerd worden.