بررسی تأثیر محیط کشت، نوع و غلظت منبعکربنی بر پرآوری پایه گیزیلا 6

با توجه به مشکلات ناشی از کاشت پایه­ های بذری و غیریکنواخت در باغ­های درختان میوه هسته ­دار، استفاده از پایه­ هـای یکنواخـت و سازگار با این درختان امری ضروری است. تکنیک کشت بافت یکی از روش­های مهم و مفید برای ازدیاد این نوع پایه­ها می­باشد. به منظور دست­یابی به محیط کشت، نوع و غلظت قند مناسب برای پرآوری پایه گیزیلا 6 در شرایط درون شیشه­ ای، پژوهش حاضر در قالب دو آزمایش جداگانه انجام گرفت. در آزمایش اول، اثر چهار محیط کشت MS ،VS ،QL و NN در قالب طرح آماری کاملا تصادفی و در آزمایش دوم، نوع قند (ساکارز، گلوکز، فروکتوز و سوربیتول) و غلظت قند (15، 30 و 45 گرم بر لیتر) به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا تصادفی در 5 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. صفات طول و تعداد شاخساره به ازای هر ریزنمونه، تعداد گره، تعداد برگ، وزن تر و خشک ریزنمونه­ ها و طول میانگره مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج، بیشترین طول شاخساره در محیط کشت MS و کمترین طول و تعداد شاخساره در محیط کشت NN مشاهده شد. برای اکثر صفات، کمترین مقدار در قند سوربیتول (تمامی غلظت­ها) مشاهده شد. بیشترین طول شاخساره در غلظت 15 گرم بر لیتر فروکتوز و بیشترین تعداد شاخساره در تیمار گلوگز 45 گرم در لیتر مشاهده شد. براساس نتایج این پژوهش مشخص شد که محیط کشت MS با منبع کربنی ساکارز یا گلوگز در غلظت 30 گرم در لیتر مناسب­ترین محیط کشت برای پرآوری پایه گیزیلا 6 می­باشد.