بررسی اثر فرکانسهای مختلف دستگاه ویبریشن کلی بدن بر بهبود عملکرد در فعالیتهای ورزشی: مطالعۀ مروری

مقدمه و اهدافویبریشن کلی بدن یکی از مداخلات نسبتا نو در حیطۀ فیزیوتراپی و فیزیوتراپی ورزشی است که به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دستگاه به علت داشتن اثرات مثبت بر سیستم عصبی-عضلانی مورد توجه قرار گرفته است. ویبریشن کلی بدن، نوساناتی تولید می‌کند که شدت آن با پارامترهای فرکانس، آمپلی‌تود و مدت زمان اعمال ویبریشن تعیین می‌شود. بنا به مطالعات پیشین، برخی از پارامترهای این دستگاه منجر به افزایش فعالیت الکترومیوگرافی، قدرت و توان عضلات شده است. قدرت و توان عضلات، دو عامل مهم اثرگذار بر عملکرد سیستم عضلانی-اسکلتی افراد هستند. بنابراین، متغیرهای عملکردی ورزشی اعم از ارتفاع پرش و سرعت دویدن می‌توانند تحت تاثیر ویبریشن قرار بگیرند. با توجه به مطالعات پیشین، این مداخله به شرط اعمال پارامترهای مناسب، می‌تواند برای بهبود عملکرد افراد در فعالیت‌های ورزشی هم‌چون پرش و دویدن، موثر واقع شود. بر طبق مطالعات، پارامتر فرکانس به علت اینکه اثرگذاری بیشتری بر عملکرد افراد دارد، نسبت به سایر پارامترها اهمیت بیشتری دارد. در نتیجه هدف این مطالعه، بررسی دیدگاه‌های مطالعات پیشین در مورد اثرات فرکانس‌های مختلف ویبریشن بر متغیرهای عملکردی بدن در فعالیت‌های مختلف ورزشی است.مواد و روش‌هاجستجوی کلمات کلیدی در پایگاه‌های اطلاعاتی Pubmed، Scopus و Google Scholar جهت دسترسی به مطالعات حیطۀ اثر فرکانس‌های ویبریشن بر فعالیت‌های ورزشی پرش و دویدن انجام گرفت.یافته‌هابر طبق مطالعات پیشین، فرکانس‌های 30 تا 50 هرتز منجر به افزایش آنی ارتفاع پرش ضدحرکت و پرش اسکات شده‌اند. به علاوه، فرکانس‌های 18 تا 35 هرتز و 40 هرتز ویبریشن در صورتی که طولانی مدت اعمال شوند، به ترتیب می‌توانند ارتفاع پرش ضدحرکت و اسکات را افزایش دهند. در چند مطالعه نیز فرکانس‌های 26 و 20 هرتز توانسته‌اند ارتفاع پرش‌های ضدحرکت، افقی و اسکات را افزایش دهند.استفاده از فرکانس 30 هرتز برای افزایش سرعت دویدن و طول گام افراد و کاهش مدت زمان دویدن در مسافت مشخص، توصیه شده است. علاوه بر این، استفاده از ویبریشن با فرکانس 45 هرتز می‌تواند بلافاصله طول گام را کاهش و نرخ گام را در هنگام دویدن بر روی تردمیل افزایش دهد.نتیجه‌گیرینتیجه می‌گیریم فرکانس 30 هرتز رایج‌ترین فرکانسی است که تاثیر مثبتی بر بهبود توانایی پرش و دویدن افراد دارد. این فرکانس می‌تواند در هر دو حالت اعمال آنی و طولانی مدت ویبریشن، اثرات مثبتی بر متغیرهای پرش و دویدن داشته باشد. بنابراین استفاده از این فرکانس برای بهبود عملکرد عصبی-عضلانی افراد در فعالیت‌های ورزشی پیشنهاد می‌شود.