مقایسه کارایی آمیکابازن با علفکش های گروه سولفونیل در کنترل علف های هرز ذرت

به منظور بررسی کارایی علفکشهای جدید در کنترل علفهای هرز مزارع ذرت، شش آزمایشدر سال 1385 در مناطق مختلف کشور به اجرا در آمد. تیمارها عبارت بودند از: شاهد با علفهرز، کاربرد پیشو پسرویشی آمیکاربازون در غلظتهای 525 ،350 و 700 گرم ماده موثر در هکتار، کاربرد پس رویشی علفکشهای نیکوسولفورون در غلظت 60 گرم 11 و / ماده موثر در هکتار، فورام سولفورون در غلظت 450 گرم ماده موثر در هکتار، ریم سولفورون در غلظتهای 25 ،10 ،26/ 0%، نیکوسولفورون + ریم سولفورون در غلظت های 25 / 12/5 گرم ماده موثر در هکتار + مویان غیر یونی با غلظت 2 0%، تو-فور-دی + ام سی پی ای در غلظت 1080 / 33 گرم ماده موثر در هکتار + مویان غیر یونی با غلظت 5 / 30 و 75 2400 گرم ماده موثره در هکتار و ای پی تی + گرم ماده موثر در هکتار، کاربرد پیش کاشت آترازین + آلاکلر با غلظت 800 سی در غلظت 4920 گرم ماده موثر در هکتار. علف کش های پس رویشی در مرحله سه تا شش برگی ذرت مورد استفاده 12 گرم / 11 و 5 / قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که علفکشهای نیکوسولفورون و نیز ریم سولفورون در غلظتهای 25 ماده موثر در هکتار بیشترین کارایی را در کنترل علفهای هرز دارا بودند. علفکشهای فورام سولفورون و ای پی تی سی نیز از کارایی مناسبی برخوردار بودند. همچنین، کاربرد این علفکشها منجر به عملکرد بالا در ذرت گردید. علفکش آمیکاربازون در هر دو زمان کاربرد و در تمامی مناطق از کارایی رضایت بخش برخوردار نبود.