تحلیل مزیت نسبی و فرصت های سرمایه گذاری در بخش کشاورزی استان کهگیلویه و بویراحمد

هدف از این پژوهش شناسایی و تحلیل فرصت‌های سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی استان کهگیلویه و بویراحمد در سال زراعی 1394-1393 می‌باشد. روش‌شناسی این پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی می‌باشد. این پژوهش بر اساس چگونگی بدست آوردن داده‌های مورد نیاز و از نظر طبقه‌بندی پژوهشی با توجه به هدف آن، از پژوهش‌های توصیفی بشمار می‌رود. از نظر نوع نظارت و درجه کنترل این پژوهش جزء پژوهش‌های میدانی می‌باشد زیرا پژوهشگر متغیرها را در حالت طبیعی آن‌ها بررسی می‌کند. در این مطالعه بمنظور محاسبة مزیت نسبی فرصت‌های سرمایه‌گذاری بخش کشاورزی از دو نوع شاخص استفاده شد؛ شاخص‌های نوع نخست که بر مبنای روش ریکاردو استوار است، دربرگیرنده سودخالص اجتماعی، هزینه منابع داخلی و نسبت هزینه به منفعت اجتماعی است. شاخص‌های نوع دوم شامل کارایی مزیت نسبی، مقیاس مزیت و جمعی مزیت است که عملکرد و تمرکز کشت یک محصول را در یک منطقه اندازه‌گیری می‌کند.در کل می‌توان گفت هر جا اطمینان نسبی نسبت به قیمت فروش وجود داشته، از مزیت نسبی استفاده بهتری شده است و هر جا نبود اطمینان حاکم بوده، این رابطه به هم خورده است. محاسبه معیارهای نسبت هزینه به منفعت اجتماعی و هزینه منابع داخلی نشان داد که چهار محصول از 16 محصول زراعی مورد بررسی، در نرخ برابری نسبی ارز دارای مزیت نسبی نمی‌باشند که این محصولات عبارتند از: گندم و جو دیم و چغندر قند، آفتابگردان و گوجه فرنگی با نسبت هزینه به منفعت اجتماعی برابر 285/0 در سناریوی نرخ ارز PPP نسبی و 36/0 در سناریوی نرخ ارز PPP مطلق، بالاترین مزیت نسبی را به خود اختصاص می‌دهد.