TÜRKİYE’DE SOSYAL HİZMET EĞİTİM/ÖĞRETİMİNDE KALİTE GÜVENCE SİSTEMİ VE AKREDİTASYON STANDARTLARINA İLİŞKİN BİR MODEL ÇERÇEVE ÖNERİSİ

Akreditasyon, genel anlamda topluma sunulan mal ve hizmetlerin belirli mukemmeliyet standartlarinda sunuldugunu guvence altina almaya yonelik bir sistemdir. Yuksekogretimde akreditasyon; bir ogretim kurumunun ya da ogretim kurumu tarafindan uygulanmakta olan herhangi bir programin, ulusal ve/veya uluslararasi duzeyde belirli performans standartlarina (kalite, verimlilik, etkinlik vb.) sahip oldugunu ortaya koymayi amaclayan ve boylece yuksekogretime talepte bulunanlara ve ayni zamanda kamuoyu nezdinde guven tesis etmeye yonelik bir surectir. Akreditasyon standartlari ile yuksekogretimde ulasilmak istenen temel amac, akademik faaliyetlerin kalitesinin arttirilmasi, seffaflik ve denetlenebilirligin surdurulebilir olmasini saglamaktir. Dolayisiyla akreditasyon tek bir defaya mahsus bir islem degildir. Aksine bagimsiz akreditasyon ajansi tarafindan yurutulen periyodik degerlendirme sureclerinden olusur. Son yillarda ulkemizde yuksekogretim kurumlarinda ve programlarinda akreditasyon uygulamalari onem kazanmistir. Konuya sosyal hizmet egitim/ogretimi acisindan bakildiginda olumlu bir tablo ile karsilasilmamaktadir. Turkiye’de henuz akreditasyon surecini tamamlamis bir sosyal hizmet lisans ya da yuksek lisans programi bulunmamaktadir. Bu calisma ile ozellikle 2000’li yillardan itibaren sayilari dramatik olarak artan sosyal hizmet programlarinin akreditasyon uygulamalarina yonelik genel bilgiler iceren bir cerceve model onerisi sunulmaktadir. Bu kapsamda calismada, sosyal hizmet programinin akreditasyonu icin gerekli temel ogeler;  programin amaclari, program ciktilari, egitim/ogretim plani, ogretim kadrosu, altyapisi, organizasyon yapisi ve karar alma sureclerine yonelik standartlar dizisi gelistirilmistir