Türkiye’de ‘Müslümancılık’ ve Yeni Dini Ortodoksiler

Yeni Ortodoksileri (New Religious Orthodoxies) bir cesit din hareketi olarak tanimliyoruz. Bu hareketler hem moderniteyi reddeden fundamantalist din hareketlerinden, hem de moderniteye asimile olmus liberal din gruplarindan ayrilir. Yeni ortodoksiler modernitenin cesitli yonlerini kucaklarken ayni zamanda modern hayati Islami ogretiler ve yasam gelenekleri ile harmanlar. Bu yeni formun yayginligi, dini hareketleri modernitenin yol actigi sosyo-ekonomik krizlerin ifadesi olarak goren, ve din hareketlerini modernite-gelenek, sekuler-dindar, politik-kulturel ayrimlari ile ifade eden klasik teorilerin gecerliligini sorgular. Yeni ortodoksileri tanimlarken birinci yazarin Turkiye’de guncel Islami hareketler uzerine yaptigi ampirik calismadan yola cikiyoruz; yazar bu hareketleri “Muslumancilik” (Muslimism) terimi ile tanimlamakta. Muslumancilik 1980’lerden beri yukselmekte olan dindar bir orta sinifin kapitalist piyasalari, sivil toplum orgutlerini ve siyasi partileri “melez kulturel siteler” olarak yeniden insa etmesi ile kendini ifsa eder. Yeni ortodoksiler, Muslumancilik dahil olmak uzere, genelde ulusal hassasiyetler tasir, ancak ayni zamanda globalist amaclara ve eylemlere yonelirler. Burada, Turkiye’de Muslumanciligin yukselisini ve Muslumanciligin icerigini incelemek suretiyle yeni din ortodoksilerini tanimliyoruz. Bu inceleme ile uluslararasi iliskiler literaturunun din, uluslarasi kurumlar ve global sureclere yonelik klasik bakis acisini ve onkabullerini de yeniden sorguluyoruz