تأثیر برگپاشی پاییزی نیتروژن، روی و بور در تشکیل میوه در درختان هلو

آزمایشی به منظور تعیین تأثیر برگ‌پاشی پائیزه نیتروژن، روی و بور در تشکیل میوه درختان هلو در فصل بعد، در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار به مدت سه سال (97-1394) با 56 اصله درخت بارده هلو در شرق مازندران انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- شاهد، 2- محلول­پاشی اوره 10 در هزار، 3- محلول­پاشی اوره 10 در هزار + سولفات روی 5 در هزار، 4- محلول­پاشی اوره 10 در هزار + سولفات روی 5 در هزار + اسید بوریک 4 در هزار، 5-  محلول­پاشی اوره 15 در هزار + سولفات روی 5 در هزار + اسید بوریک 4 در هزار، 6- محلول­پاشی اوره 20 در هزار + سولفات روی 5 در هزار + اسید بوریک 4 در هزار، 7- محلول­پاشی اوره 25 در هزار + سولفات روی 5 در هزار + اسید بوریک 4 در هزار بود. محلول­پاشی در اواخر فصل رشد و زمانی که حدود 10 تا 15درصد برگ­ها زرد بودند انجام شد. نتایج نشان داد که اوره به سرعت توسط برگ­ها جذب ­شد و در فاصله زمانی کوتاهی پس از محلول­پاشی، غلظت نیتروژن در بافت برگ افزایش یافت. پس از محلول­پاشی، ابتدا غلظت نیتروژن در بافت برگ افزایش یافت و بعد از آن مجددا شروع به کاهش کرد. به طوری که میانگین غلظت نیتروژن از 2% قبل از محلول­پاشی در تیمار شماره هفت در فواصل زمانی 4، 24 و 48 ساعت پس از محلول­پاشی به ترتیب به 15/3%، 07/3% و 06/2% رسید. نتایج جذب و تغییرات غلظت روی در برگ نیز نشان داد که در همه تیمارهای دارای محلول­پاشی سولفات روی، غلظت آن در برگ افزایش یافت و این روند جذب در بافت برگ تا 48 ساعت پس از محلول­پاشی نیز ادامه داشت. محلول­پاشی اسید بوریک نیز موجب افزایش غلظت بور در بافت برگ شد و غلظت بور در بافت برگ، پس از چهار ساعت به بیشترین مقدار رسید و سپس به تدریج غلظت آن کاهش یافت. به طور کلی محلول­پاشی پاییزی اوره، سولفات روی و بور، به طور معنی­داری موجب افزایش تشکیل میوه در مقایسه با شاهد شد و تیمار شماره هفت بیشترین تاثیر در تشکیل میوه را داشت و حدود 50 درصد بیشتر از شاهد بود. بنابراین، برای کاهش ریزش گل‌، افزایش تشکیل میوه و کاهش ریزش میوه‌چه‌ها، محلول­پاشی اوره با غلظت 20 تا 25 در هزار، سولفات روی با غلظت 5 در هزار و اسید بوریک با غلظت 4 در هزار در پاییز زمانی که 10 تا 15 درصد برگ­ها زرد شده­اند توصیه می‌شود.