Down sendromlu bireylerde periodontal tedavi ve oral hijyen eğitiminin dişeti hastalıkları üzerine etkisi

AMAC: Down sendromu (DS), 21. kromozomun trisomisinin neden oldugu genetik bir hastaliktir. DS’lu bireylerde periodontal hastalik prevelans ve siddetinin yuksek oldugu bilinmektedir. Bu calismada, DS’lu bireyler icin ozel olarak hazirlanan ve gorsel etkinligi fazla olan bir programla oral hijyen egitimi (OHE) vermek ve bu egitimin icinde ebeveynleri de dahil ederek verilecek periodontal tedavinin etkinligini uzun donemde degerlendirmek amaclanmistir. GEREC VE YONTEM: Bu amacla calismamizda 15 DS’lu birey ve ebeveynleri yer almistir. Kontrol grubunu sistemik ve periodontal yonden saglikli, calisma grubu ile ayni yas araliginda yer alan 15 birey olusturmustur. Periodontal saglik durumu klinik olarak; plak indeks (PI), gingival indeks (GI), sondlanabilen cep derinligi (SCD) olcumleri ve radyografi k muayeneleri ile degerlendirildi. Tum DS’lu bireylere ve ebeveynlerine bireysel olarak OHE verildi ve Faz I periodontal tedavileri yapildi. Periodontal tedavi sonrasi 1., 3. ve 6. aylarda klinik olcumler tekrarlandi. Duzenli olarak aylik donemlerde OHE verildi ve periodontal tedavi yapildi. Gruplar arasi karsilastirmalar, student t-testi ile grup ici tekrarlayan degerlerinin ortalamalari arasindaki farklar tekrarlanan olcumlu varyans analizi teknigiyle incelendi. BULGULAR: DS’lu bireylerde Faz I tedavi ve OHE’ni takiben tedavi oncesi seviyeleriyle kiyaslandiginda PI, GI ve SCD degerlerinde 1., 3. ve 6. aylarda istatistiksel olarak anlamli bir dusus gozlendi (p 0.05). DS’lu bireylerde klinik parametre degerleri tum calisma donemlerinde kontrol grubuna gore istatistiksel olarak yuksek bulgulandi. SONUC: Calismamizda elde ettigimiz sonuclar, DS’lu bireylere ve ebeveynlerine duzenli olarak verilen OHE’nin ve periyodik periodontal tedavinin bireylerdeki periodontal hastaligin ilerlemesinin durdurulmasinda etkili olabilecegini gostermektedir.