HEDİYYETÜ’L-İRFÂN DER-ŞERH-İ BAHÂRİSTÂN VE ŞERH YÖNTEMİ

Mehmed Şâkir Efendi tarafindan (1764-1836) kaleme alinan Hediyyetu’l-Irfân Der-Şerh-i Bahâristân, Abdurrahmân Molla Câmi’nin (1414-1492) Bahâristân adli klasiginin serhidir. Eser Osmanli sahasinda klasik serh anlayisiyla yazilmistir. XVIII. yuzyil sonlari ile XIX. yuzyil baslari dil ozellikleri ve soz varligi ni yansitan eser 1794 yilinda tamamlanmis ve 1836 yilinda basilmistir. Hediyyetu’l-Irfân Der-Şerh-i Bahâristân, Mehmed Şâkir Efendi’nin cok yonlu kisiligini ve ilmi derinligini yansitan hacimli bir eserdir. Mehmed Şâkir Efendi, Bahâristân’in yeterince anlasilamadigini ve eski sârihlerin bu konuda yetersiz kaldiklarini dusundugunden Hediyyetu’l-Irfân Der-Şerh-i Bahâristân’i hazirlamistir. Es erde dil ve edebiyatla alakali zengin icerik yaninda farkli sahalara dair bilgiler bulunmaktadir. Mehmed Şâkir Efendi serhinde Farsca ve Arapca kaynak kelimeleri gramer ve semantik acisindan tahlil etmis; dil ve edebi sanatlar hakkinda bilgiler vermis; cumleleri anlam inceliklerine dikkat ederek tercume etmis; ayet-i kerimeler, hadis-i serifler ve sahsi yorumlariyla serh metnini zenginlestirmistir. Bu calismada Hediyyetu’l-Irfân Der-Şerh-i Bahâristân tanitilmis ve Mehmed Şâkir Efendi’nin serh yontemine dair bilgiler verilmistir.