تأثیر آموزش خانوادهمحور بر شاخصهای آزمایشگاهی بیماران پس ازآنفارکتوس حاد میوکارد

اهدافانفارکتوس میوکارد یکی از علل اصلی مرگ و ناتوانی در دنیاست. تبعیت از برنامة درمانی گزینة مراقبتی مهم در این بیماران است؛ لذا، پژوهش حاضر باهدف تعیین تأثیر آموزش خانواده‌محور بر شاخص‌های آزمایشگاهی بیماران پس ‌از آنفارکتوس حاد میوکارد انجام شد. مواد و روش‌هااین کارآزمایی بالینی از مهر تا اسفند 1393 در بخش مراقبت ویژة قلبی بیمارستان امیرکبیر شهر اراک انجام شد. نمونه‌های پژوهش 60 بیمار پس از بروز اولین سکتة قلبی بودند که به‎روش در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل (آموزش بیمارمحور: 30 نفر) و مداخله (آموزش خانواده‌محور: 30 نفر) قرارگرفتند. در بدو بستری، میزان قندخون و لیپیدهای خون (Chol,TG,HDL,LDL) بررسی شد. سپس، برای گروه مداخله آموزش بیمار به‌همراه عضو فعال خانواده از طریق رایانه در سه حیطة غذایی، دارویی، حرکتی در سه جلسة 30-45 دقیقه‌ای انجام شد. در گروه کنترل همان محتوای آموزشی فقط به بیمار (بدون حضور خانواده) داده شد. سه ماه پس از مداخله، موارد ذکرشده مجدد بررسی شد. در نهایت، تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده آزمون‌های آماری کای دو، تی مستقل انجام شد. یافته‌هایافته‌ها نشان داد که نتایج درمانی شامل میزان قند خون با 03/0P=، لیپیدهای خون شامل Chol,HDL,LDL,TG با 0001/0 P= در گروه خانواده‌محور اختلاف آماری معنا‌داری با گروه بیمارمحور داشت. این در حالی است که قبل از مداخله، در موارد ذکرشده تفاوت معناداری بین دو گروه وجود نداشت. نتیجه‌گیریبا توجه به نتایج پژوهش، به‎نظر می‌رسد الگوی آموزشی خانواده‌محور بهبود شاخص‌های آزمایشگاهی بیماران دچار انفارکتوس میوکارد را به‌دنبال دارد. لذا، توصیه می‌شود مداخلات آموزشی مربوط به برنامة درمانی در این بیماران با مشارکت خانواده‌ها انجام شود.