مقایسهی علایم بدنی در افراد با پریشانی روانی بالا و پایین

پریشانی روانی نوعی برای توصیف دوره‌ای کوتاه مدت اما حاد از یک آشفتگی خاص روانی به کار می‌رود که ابتدا با مشخصه‌های افسردگی یا اضطراب تظاهر می‌کند. پریشانی روانی می‌تواند نوعی نابهنجاری تلقی شود که مسوول تفکر و رفتار ناسازگارانه بوده و نیازمند مداخله‌ی تخصصی است. در این شرایط شور و شوق زندگی کاهش یافته، احساس دلشکستگی و ناامیدی به حاکمیتی غالب تبدیل می‌شود. هدف این پژوهش مقایسه‌ی نشانگان جسمانی سازی در افراد با پریشانی روانی  بالا و پایین بود. برای این منظور طی یک پژوهش مقطعی، هزار نفر از والدین دانشجویان واحد رودهن انتخاب و از نظر پریشانی و نشانگان جسمانی سازی مرد ارزیابی قرار گرفتند. سپس 28 درصد بالاترین و پایین ترین نمرات پریشانی مجزا و به عنوان گروه با پریشانی بالا و پایین از نظر مولفه‌های جسمانی سازی مورد مقایسه قرار کرفتند. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که دو گروه در جسمانی سازی و مولفه‌های آن (درد بدنی؛  درد کمر؛ درد در دستها و بازوها؛ سردرد؛ درد سینه، گیجی؛ از حال رفتن؛ طپش قلب؛ نفس نفس زدن؛ درد یا مشکل در حین رابطه‌ی جنسی؛ یبوست، اسهال، روده شل؛ تهوع، نفخ، سوهاضمه؛ خستگی و انژی کم؛ مشکلات خواب) تفاوت معناداری با یکدیگر نشان می‌دهند. یافته‌ها از با لا بودن پریشانی در افراد مبتلا به مشکلات رواتنی حمایت می‌کند.