مقایسه تاثیرغلظت های مختلف سیاه دانه و نانوسیلور بر میزان رشد باکتری های دهانی استرپتوکوکوس موتانس و استرپتوکوکوس سنگوئیس

سابقه و هدف: با توجه به شيوع باکتری‌های دهانی، عوارض آنها و افزايش مقاومت ميکروبی و شناخت خواص ضد باکتری نانوسيلور و سياه دانه دراين مطالعه خواص ضد باکتری آموکسی سيلين، رقت های روغن سياه دانه و نانوسيلور در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه شاهد در سال 1390 مقايسه شدند. مواد و روش‌ها: در اين تحقيق تجربی- آزمايشگاهی، خواص آنتی‌باکتريايی غلظت‌های خالص برابر 330 تا 312/10 ميلی گرم بر ميلی ليتر از عصاره روغنی سياه دانه و نانوسيلور کلوئيدی در غلظت هاي3500 تا3/125 ppm بر روی 76 نمونه در 2گروه از باکتری‌های دهانی شامل استرپتوکوکوس موتانس و سنگوئيس با روش ديسک ديفيوژن سنجيده شد و نتايج با خاصيت ديسک استاندارد آموکسی سيلين برابر 25 ميکروگرم مقايسه گرديد. آزمايش ها درپليت های حاوی محيط کشت مولر هينتون آگار و با استفاده از باکتری‌های استاندارد معادل غلضت 5/0 مک فارلند انجام و هاله عدم رشد هر ديسک اندازه‌گيری و نتايج توسط آزمون ANOVA مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: روغن سياه دانه با غلظت 330 ميلی گرم بر ميلی‌ليتر و نانوسيلور کلوئيدی در غلظت 3500 ppm بر عليه باکتريهای استرپتوکوکوس موتانس دارای هاله عدم رشدی به ترتيب معادل (5/33 -22ميلی‌متر) و برای استرپتو کوکوس سنگوئيس (11-75/9 ميلی متر) و آموکسی سيلين 25 ميکرو گرم برابر (75/21- 75/19 ميلی‌متر) بود. نتيجه گيری: محلول نانوسيلور بيشترين خواص ضد باکتريايی را برعليه هر دو باکتری فوق نشان داد. در مورد باکتری استرپتوکوکوس موتانس ميزان تاثير سياه دانه و آموکسی سيلين يکسان بود ولی روغن سياه دانه بيش از آموکسی سيلين روی باکتری استرپتوکوکوس سنگوئيس موثر بود.