مقایسه اندرکنش سطح تماس ماسه و ماسه رسدار با ژئوگرید PET در آزمایش بیرونکشیدگی بر مبنای طول موثر

آزمایش بیرون‎کشیدگی بزرگ مقیاس برای بررسی رفتار بیرون‎کشیدگی ژئوگرید در ناحیه مهاربندی شده مورد استفاده قرار می‎گیرد. هنگامی‎که نیروی بیرون‎کشیدگی به ژئوگرید اعمال می‎گردد، این نیرو به تدریج در طول نمونه پیش می‎رود تا اینکه به انتهای نمونه برسد. به قسمتی از طول ژئوگرید که با فعال شدن مکانیرم اندرکنشی در آن، در برابر نیروی بیرون‎کشیدگی مقاومت می‌کند، طول موثر گفته می‌شود. جهت بررسی دقیق‎تر اندرکنش سطح تماس خاک و ژئوگرید، می‌بایست رفتار بیرون‎کشیدگی ژئوگرید بر مبنای طول موثر مورد ارزیابی قرار گیرد. در این مطالعه با انجام یک‎سری آزمایش بیرون‎کشیدگی بزرگ مقیاس، ضمن تخمین طول موثر ژئوگرید، به برسی نحوه توزیع تنش برشی، ضریب اندرکنش بیرون‎کشیدگی ، کرنش طولی سطح تماس دو نوع ژئوگرید تک‌سویه PET با ساختار هندسی یکسان و سختی متفاوت، مدفون در دو نوع خاک ماسه‎ای و ماسه حاوی 20% رس تحت اثر تنش‎های قائم موثر مختلف و بر مبنای طول موثر پرداخته شد. نتایج نشان داد مقدار نیروی بیرون‎کشیدگی جهت شروع حرکت آخرین نوار عرضی ژئوگرید با افزایش تنش قائم موثر در هر دو نمونه ژئوگرید و هر دو نمونه خاک افزایش پیدا کرد. همچنین، کرنش موثر در هر دو مرحله انتقال نیرو و بیرون‎کشیدگی در ژئوگرید سخت‌تر مدفون در ماسه و ماسه رس‌دار نسبت به ژئوگرید شکل‌پذیرتر ، کمتر بود. در مقادیر کم جابجایی‎های جلویی، افزایش سختی ژئوگرید موجب کاهش تنش برشی موثر در خاک ماسه‎ای و خاک ماسه رس‌دار می‎گردد. در تمامی آزمایش‎های بیرون‎کشیدگی ضریب اندرکنش بیرون‎کشیدگی موثر در نقطه تبدیل مرحله انتقال نیرو به مرحله بیرون‎کشیدگی حداقل مقدار را داشت.