مقایسه درمان سندروم تونل کارپ به روش جراحی با مچبند طبی

پیش‌زمینه: سندروم تونل کارپ در اثر فشرده شدن عصب مدیان در تونل کارپ در مچ دست ایجاد شده و سبب درد و اختلال حسی در دست‌ها به‌خصوص در محدوده انگشتان شصت و سبابه و میانی می‌گردد. این بیماری شایع‌ترین علت احتباس عصب در اندام فوقانی می‌باشد. به‌طورکلی برای این اختلال دو گروه درمان جراحی و غیرجراحی وجود دارد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کوهورت ۲۲۰ بیمار مبتلا به سندروم تونل کارپ با دو روش مچ‌بند طبی و جراحی تحت درمان قرار گرفتند. در طی ۱۲ماه، بیماران از نظر میزان کاهش علایم و بهبود عملکرد با پرسشنامه لوین مقایسه شدند. یافته‌ها: بین علایم دو گروه جراحی و اسپلینت در زمان شروع درمان تفاوتی وجود نداشت در ماه‌های اول و سوم میانگین میزان علایم در گروه اسپلینت به‌طور معنی‌داری کمتر بود درحالی که از ماه ششم به بعد میزان علایم در گروه جراحی به‌طور معنی‌داری کمتر بود. از نظر میزان عملکرد براساس نمره مقیاس عملکرد ( Function Scale Score ) بین بیماران دو گروه الگوی مشابهی وجود داشت و عملکرد بیماران در ماه‌های اول و سوم در گروه اسپلینت و در ماه‌های ششم و دوازدهم در گروه جراحی بهتر و این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار بود (۰۰۰۱/۰= p ). نتیجه‌گیری: اگرچه نتایج درمان در گروه اسپلینت در دو ماه اول بهتر بود اما روش جراحی در طی ۶ تا ۱۲ ماه نتایج بهتری در درمان این اختلال ایجاد می‌کند.