بررسی نقش عوامل ادافیکی در پتانسیل بیابانزایی با کاربرد روش بهینهسازی چندمعیاره و راهحل سازشی، مطالعه موردی: ارتفاعات حلقه دره، شهرستان اشتهارد، استان البرز

فرایند بیابان‌­زایی با کاهش توان تولید بیولوژیک، منجر به انهدام اکوسیستم‌­های طبیعی می‌­شود. به­‌منظور بررسی پتانسیل خطر بیابان‌­زایی در محدوده مراتع مشرف به اشتهارد (ارتفاعات حلقه دره)، نخست اقدام به تهیه‏ نقشه‏ طبقات شیب، کاربری اراضی و زمین­‌شناسی با هدف ایجاد واحدهای همگن شد، به‌­طوری­‌که از طریق روی ­هم قرار دادن و تقاطع این نقشه‌‏ها، نقشه‏ واحدهای­‌کاری حاصل شد. در این تحقیق، سه شاخص حساسیت­‌پذیری نسبت به فرسایش، شوری و نفوذپذیری در هر یک از واحدهای کاری در نظر گرفته شدند که در نهایت هر یک به‌صورت نقشه‌‏ای طبقه‌بندی شده ارایه شدند. در این تحقیق، به­‌منظور پهنه‌‏بندی منطقه‏ تحقیق از نظر شاخص شوری و نیز نفوذپذیری به‌­ترتیب 185 و 179 نمونه طی سال­‌های 1396 و 1397 برداشت شد. سپس، اقدام به محاسبه وزن شاخص‌­ها و نیز نسبت سازگاری با کاربرد روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) شد. همچنین، از روش بهینه‌­سازی چند­معیاره و راه‌حل سازشی (VIKOR) به­‌منظور تعیین پتانسیل خطر بیابان­‌زایی استفاده شد، به­‌طوری­‌که پس از محاسبه ماتریس استانداردشده موزون، اولویت‌­بندی پتانسیل بیابان‌­زایی واحدها مبتنی بر شاخص ویکور انجام شد. دامنه تغییرات شاخص ویکور گزینه‌­ها مبتنی بر روش AHP-VIKOR از 0.443 تا 0.967 متغیر است. نتایج به‌­دست آمده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) نشان­ داد که از دیدگاه خبرگان، مهمترین عامل موثر در بیابان‌­زایی،‌ شوری است. سایر عوامل، از قبیل حساسیت به فرسایش و نیز ضریب نفوذپذیری به‌ترتیب در رده­‌های بعدی اهمیت قرار دارند. نتایج حاصل نشان‌­دهنده انطباق خیلی زیاد طبقات پتانسیل خطر بیابان­‌زایی حاصل از مدل AHP-VIKOR با طبقات مربوطه در نقشه شاهد بوده، به‌­طوری­‌که درصد انطباق و نیز عدم انطباق طبقات پتانسیل خطر بیابان­‌زایی محاسباتی با نقشه شاهد به‌­ترتیب 92.91 و 7.09 درصد است. بر این اساس، منطقه تحقیق دارای سه طبقه پتانسیل یا شدت خطر بیابان­زایی است. به‌طوری­‌که 169.39 هکتار (0.51 درصد) از منطقه دارای پتانسیل متوسط، 2336.56 هکتار (7.06 درصد) دارای پتانسیل زیاد و 30583.25 هکتار (92.43 درصد) دارای پتانسیل خیلی زیاد است.