تداخل آوایی در جملههای دوزبانههای فارسی– تالشی و تالشی– فارسی

زبان تالشی بسیاری از ویژگی­های دورۀ باستان زبان­های ایرانی را در خود نگه داشته­است و از نظر آوایی با زبان فارسی معیار، تفاوت­هایی دارد به طوری­که در فارسی واکه­های /ә/ و /u/ وجود ندارند. این تفاوت­های آوایی باعث تداخل آوایی زبان مادری در جمله­های تولیدی دو زبانه­های تالشی- فارسی و یا حذف و تلفظ نادرست چند آوای متفاوت با زبان فارسی، در جمله­های تولیدی در دو زبانه­های فارسی– تالشی می­شود. دو زبانگی حالتی است که در آن گویشور یک زبان بتواند با زبانی دیگر که با زبان اول او متفاوت است صحبت کند. در چنین حالتی فرد دو زبانه ناخودآگاه ویژگی‌هایی را معمولا از زبان اول به زبان دوم تعمیم می­دهد که تداخل زبانی نامیده می­شود. تداخل دو زبان در یک­دیگر به دلیل ضعف گویشور در یکی از زبان­ها پیش می­آید و گویشور سعی می­کند برای برقراری ارتباط به زبان دوم، ویژگی­های زبانی زبان اول و یا زبان چیرۀ خود را در زبان دوم به کار ببرد. بنابراین در این پژوهش، با توجه به داده­های میدانی که با پرسش­نامه از  این گونه دو زبانه­ها گردآوری شده تداخل آوایی زبان اول دوزبانه­ها در زبان دوم آن­ها بررسی گردید. نتیجه این­که بیشتر تداخل­ها از زبان اول به زبان دوم و به علت تفاوت آوایی صورت گرفته است. البته گاهی تشابه واکه­ها و همچنین عادت­های زبانی موجب تداخل زبانی شده­اند.