Jean Rouch – l’enfant terrible antropologii i filmu

W antropologii stale dominuje podejście logocentryczne i pismocentryczne. Jean Rouch nalezal do tych nielicznych postaci w świecie antropologii, ktore znakomicie poruszaly sie zarowno w dziedzinie filmu, jak i slowa (pisanego i mowionego).Tekst przybliza jego metode i styl pracy przede wszystkim dzieki interpretacji jego kluczowego filmu Moi, un Noir (1958). Autor uznaje Roucha za prekursora nie tylko antropologii opartej na wspolpracy (shared anthropology), ale takze metody, w ktorej tworzenie wiedzy antropologicznej (film) staje sie narzedziem wspierającym proces budowania (nowej) podmiotowości i przekraczania relacji kolonialnej. Oumarou Ganda, bohater filmu, po latach stal sie jednym z pierwszych rezyserow afrykanskich.