ارائۀ سیستم هشدار اولیۀ بیابانزایی مبتنی بر معیار اقلیم و آب زیرزمینی منطقۀ موردمطالعه: شهرستان آققلا و گمیشان
2021
امروزه بیابانزایی به عنوان یکی از اشکال عمده تخریب محیط زیست و یک مشکل فراگیر و بسیار جدی در سراسر جهان شناخته شده است. در این تحقیق نخست روند بیابانزایی با استفاده از 3 شاخص اقلیم و 4 شاخص آب زیرزمینی در قالب مدل مدالوس در یک دوره 20 ساله(1396 - 1387) در غرب استان گلستان با هدف ارائه سیستم هشدار بیابانزایی مورد ارزیابی قرار گرفته و بیابانزایی در دو دوره 10 ساله مورد مقایسه قرار گرفت. سپس با تعیین حدود آستانهای برای شاخصهای تاثیرگذار در روند بیابانزایی منطقه، سیستم هشدار اولیه بیابانزایی بر پایه 4 شاخص ارائه شد. نتایج بدست آمده از بررسی روند تغییرات شاخصها نشان داد که به ترتیب شاخصهای خشکی(162)، کل مواد محلول(147)، هدایت الکتریکی(145) و عمق آب زیرزمینی (127) بیشترین تاثیر را در بیابانزایی منطقه داشتهاند. نقشههای هشدار بیابانزایی نشان از روند افزایشی غربی – شرقی شاخصهای خشکی، کل مواد محلول و هدایت الکتریکی در منطقه داشته و شاخص عمق آب زیرزمینی نیز در نواحی مرکزی بیشترین محدوده هشدار را در بر گرفتهاند. با توجه به نتایج بدست آمده از پایش شاخصهای بیابانزایی، شاخص هدایت الکتریکی طی سالهای 78 ، 80 ، 83 تا 86 و 88 ، شاخص کل مواد محلول سالهای 77،78،80،83، 85 و 86، شاخص عمق آب زیرزمینی سالهای80،81،85،87 و 93 و در نهایت شاخص خشکی طی سالهای 78 تا 82، 85 تا 87 ، 90 ، 93،94 و 96 در محدوده هشدار قرار گرفته است. کاربریهای اراضی آبی، دیم و تالابها در شرق منطقه تحت تاثیر هشدار بیابانزایی قرار گرفته لذا پیشنهاد میشود جهت مدیریت بهتر این اراضی، آستانههای تعیین شده در این تحقیق مبنای کار قرار داده شود.
- Correction
- Source
- Cite
- Save
- Machine Reading By IdeaReader
0
References
0
Citations
NaN
KQI