تغییرات ساختار توده جنگلی در قطعه بررسی دایمی طرح جنگلداری نکاظالمرود

این پژوهش با هدف بررسی تغییرات ساختار جنگل در قطعه بررسي دايمي شش هكتاری در طرح جنگلداري نكاظالمرود با استفاده از دو آماربرداری صددرصد در سال‌های 1385 و 1391 انجام شد. نتایج آماربرداری سال 1391 از 2375 اصله درخت، حاکی از یک توده سه‌آشکوبه ناهمسال در تیپ راش- ممرز بود. متوسط تعداد درخت 389 اصله در هكتار، متوسط رويه زميني 43 متر مربع، متوسط حجم درختان سرپا و افتاده 538 متر مکعب در هکتار و ضريب دوليوكور 1/38، سهم خشکه‌دارها از تعداد درختان 3/1 درصد و از حجم جنگل 7/5 درصد بود. مقایسه نتایج دو آماربرداری نشان داد که راش در همه طبقات قطری دارای سطح و سهم بیشتری بود و ممرز در همه طبقات قطری سهم بیشتری را از دست داده بود. در طبقات قطری کمتر از 30 سانتی‌متر اختلاف سهم راش و ممرز مشهود بود. انجیلی و خرمندی در طبقات قطري 30 تا 50 سانتی‌متر نسبت به ممرز وضعیت تثبیت‌شده‌ای را نشان دادند. حجم درختانی که دارای یکی از چهار نوع صدمه (سرشکسته، توخالی، خشک سرپا و افتاده) بودند، 97 متر مکعب و سهم خشکه‌دارها 6/30 متر مکعب در هکتار بود. در دوره شش‌ساله، درختان قطور توخالی به گروه درختان افتاده تغییر وضعیت داده بودند. خشک شدن درختان در طبقات قطری کمتر از 50 سانتی‌متر باعث ایجاد فضاهای رویش با تعداد زیاد و پراکنده و افزایش درختان جوان در طبقات قطری 10 و 15 سانتی‌متر شده بود. سالانه 9/6 متر مکعب در هکتار معادل 1/6 درصد موجودی سرپا تجزیه شده بود که تقریبا 28 درصد خشکه‌دارها و 8/9 درصد حجم درختان صدمه دیده بود. به‌طور کلی این جنگل در سیر توالی، در گذر از مرحله متمایل به پیری به مرحله متمایل به جوانی قرار داشت.