بررسی و تحلیل مفهوم رضایت از زندگی در گلستان سعدی

رضایتمندی از زندگی، هیجانی مثبت، کلی و مرتبط با گذشته و متأثر از نحوه ارزیابی شناختی انسان در طول زندگی است که با ترک اعتراض بر مقدرات الهی و خشنودی از آن آغاز و در تمام زندگی گسترش می‌یابد و در گلستان سعدی به عنوان یکی از مفاهیم ادبیات تعلیمی‌ با ترویج باورها و مهارت‌های رضایتمندی و آموزش مهارت‌های مقابله با تنیدگی ارائه شده است، رضایتمندی در مقامات عرفانی بالاتر از تسلیم و پایین‌تر از فنا و دارندۀ آن در مرتبه صدیقین قرار می‌گیرد و در روان‌شناسی مثبت‌گرا یکی از دو بعد بهزیستی‌‌ ذهنی محسوب می‌شود، هدف ما در‌این پژوهش شناخت و تحلیل مفهوم رضایتمندی از زندگی و مؤلفه‌های مرتبط با آن از دیدگاه سعدی با استناد به حکایات گلستان است، سعدی ارزیابی شناختی صحیح از دنیا را به وسیله بهره-مندی از تعالیم اخلاقی و تربیتی فضیلت‌گرایی چون رضایت به مقدرات، صبر، قناعت، شکر و قدردانی عامل ‌ایجاد رضایتمندی از زندگی می‌داند، نتیجه ‌این پژوهش نشان می‌دهد که سعدی مفهوم رضایت از زندگی را در قالب داستان‌پردازی و به کمک تمثیل و شگردهای ادبی و بلاغی با تکیه بر نقش ترغیبی زبان به مخاطبان عرضه کرده است تا مخاطب، پیام او را در زیباترین شکل هنری دریافت و ادارک نماید، روش پژوهش در‌این مقاله، توصیفی ـ تحلیلی و بر مبنای روش اسنادی و برپایۀ تحلیل محتوای حکایات گلستان سعدی است.