Safety and Efficacy of Transcranial Magnetic Stimulation (TMS) and Repetitive Transcranial Magnetic Stimulation (rTMS) in Treatment of Major Depressive Disorder: Systematic Reviews and Meta-Analysis

مقدمه: اختلال افسردگي اساسي به سبب شيوع قابل ملاحظه و درگير نمودن گروه‌هاي سني فعال و بهره‌ور جوامع طي دهه‌هاي اخير، سهم قابل توجهي از بار بيماري‌ها را در کشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه به خود اختصاص داده است. روش‌هاي مختلفي براي مديريت و درمان اين بيماري به کار مي‌رود که يکي از اين روش‌ها، استفاده از فن‌آوري تحريک مغناطيسي مغز مي‌باشد. هدف از انجام اين مطالعه، ارزيابي ايمني، اثربخشي فن‌آوري تحريک مغناطيسي مغز (TMS يا Transcranial magnetic stimulation) و تحريک مکرر مغناطيسي مغز (rTMS يا Repetitive transcranial magnetic stimulation) در درمان اختلال افسردگي اساسي بود. روش‌ها: به منظور جمع‌آوري شواهد، مهم‌ترين بانک‌هاي اطلاعاتي Cochrane library، CRD (Centre for reviews and dissemination)، Pubmed، Scopus، Trip، Embase، Inahta، PsycINFO و Google Scholar با کليد واژه‌هاي مناسب و راهبرد مخصوص هر يک جستجو گرديد. پس از ارزيابي کيفيت مطالعات پيامدهاي ايمني، اثربخشي فن‌آوري استخراج گرديد. در مواردي که به متاآناليز نياز بود، از نرم‌افزار 12 Stata استفاده شد. يافته‌ها: از 273 مطالعه‌ي مرتبط، 43 مطالعه در مرحله‌ي اول وارد گرديد که پس از بررسي نهايي، 8 مطالعه جهت انجام متاآناليز انتخاب شد. مقدار اثربخشي درماني TMS (r) در برابر گروه Sham، 3/0- (23/0-82/0- :CI 95 درصد) با ميزان ناهمگوني قابل توجه و معني‌دار (9/81 درصد = I-Squared و 001/0 > P) بود. نتيجه‌گيري: روش rTMS روشي با ايمني قابل ملاحظه و بالا مي‌باشد. از طرف ديگر، ميزان اثربخشي آن بين دو گروه تحت درمان با اين روش و گروه Sham چندان قابل توجه نيست.