تأثیر تمرینات ذهنآگاهی و تحریک الکتریکی فراجمجمهای بر اضطراب از آسیب و عملکرد ورزشی شمشیربازان نخبه

این پژوهش به بررسی تأثیر ذهن‌آگاهی و تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای بر مؤلفه‌های اضطراب از آسیب و بهبود عملکرد پرداخته است. احساس استرس، اضطراب و نگرانی موجب باریک‌شدن ادراک بینایی و افزایش تنش در عضلات و ازبین‌رفتن تمرکز می‌شود. پیداکردن راهی برای کاهش اضطراب و بهبود عملکرد، امری ضروری برای ورزشکاران نخبه است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و تجربی است و با دو گروه آزمایش (تمرین ذهن‌آگاهی و تحریک الکتریکی) و گروه کنترل با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون در بین 36 شمشیرباز دختر که به‌طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند انجام گرفته است. جامعۀ آماری این تحقیق، کلیۀ شمشیربازان نخبه‌ای است که دست‌کم مقام سوم استان تهران را در کارنامۀ خود دارند. برای اندازه‌گیری اضطراب از آسیب، از پرسشنامۀ سیاهۀ اضطراب از آسیب کاسیدی (SIAQ) و برای سنجش متغیر عملکرد، از پرسشنامۀ عملکرد ورزشی چاربونیو (SPQ) استفاده شده است. در تحلیل اطلاعات، از آمار توصیفی برای نشان‌دادن میانگین و انحراف استاندارد داده‌ها استفاده شد. همچنین به‌منظور بررسی تفاوت میان گروه‌ها از آمار استنباطی به روش تی زوجی فیشر استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 25-SPSS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج آزمون تی زوجی نشان داد ذهن‌آگاهی و تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای در هردو متغیر عملکرد و اضطراب از آسیب تأثیر معناداری داشته است. مطابق نتایج آزمون فیشر، در متغیر اضطراب از آسیب در دو گروه ذهن‌آگاهی و تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای تفاوت معناداری وجود ندارد. در متغیر عملکرد بین دو گروه تجربی تفاوت معنادار مشاهده می‌شود. درنهایت می‌توان نتیجه گرفت ذهن‌آگاهی و تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای هردو تأثیر بسزایی بر متغیرهای مورد بررسی داشته‌اند و ذهن‌آگاهی راهی مناسب‌تر، کم‌هزینه و در دسترس است که ورزشکاران می‌توانند از آن استفاده کنند.