رابطه رهبری اخلاقی سازمانی و ارتقای مسؤولیتپذیری اجتماعی در فرماندهی انتظامی استان هرمزگان

سازمان ها به مثابه یکی از مهم ترین نهادهای اجتماعی دوران کنونی، در قبال جامعه مسوول هستند و ارتقای مسوولیت پذیری اجتماعی آن ها در گرو شناسایی عوامل موثر بر ارتقای مسوولیت پذیری اجتماعی کارکنان است. هدف از این مطالعه تبیین رابطه رهبری اخلاقی و ارتقای مسئولیت پذیری اجتماعی است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش پژوهش توصیفی، همبستگی محسوب می‌گردد. به منظور گردآوری داده ها از ابزار پرسشنامه استاندارد رهبری اخلاقی دهوق و دن هارتگ (2008) و پرسشنامه استاندارد مسئولیت پذیری اجتماعی کارول (1991) استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه کارکنان ستاد فرماندهی انتظامی استان هرمزگان بوده که نمونه آماری براساس فرمول کوکران؛ 195 نفر می­باشد. به منظور تحلیل استنباطی داده‌های حاصله از ابزارهای اندازه‌گیری از  نرم افزار spssو ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون و آزمون فریدمن استفاده شده است. نتایج آزمون نشان می دهد که بین رهبری اخلاقی و مولفه های آن با مسئولیت پذیری اجتماعی رابطه معناداری بالایی وجود دارد. همچنین براساس آزمون فریدمن، تقسیم قدرت باضریب 19/3 دراولویت اول قراردارد، در نتیجه بیش‌ترین رابطه را با مسئولیت پذیری اجتماعی شده دارد و رهنمودهای اخلاقی با ضریب 08/3 در رتبه دوم و وضوح نقش با ضریب 89/2 در رتبه پنجم و پایانی قرار دارد در نتیجه کم‌ترین رابطه را با مسئولیت پذیری اجتماعی در ناجا دارد.