اثرشرایط مختلف عملیات حرارتی روی نانوذرات فریت نیکل و بررسی حساسیت آنها نسبت به فرمالدئید

در این مطالعه از روش هم­رسوبی با در نظر گرفتن دو متغیر برای ساخت نانو­ذرات NiFe2O4 بهره گرفته شده است. دو متغیر روش سنتز یکی شیب دمایی رسیدن به دمای عملیات حرارتی C° 500 شامل C/sec° 10 ، C/sec° 35 و C/sec° 60 و دیگری  فشار اکسیژن خالص به عنوان اتمسفر عملیات حرارتی به مدت یک ساعت در  psi5/0،  psi1 و psi5/1 می­باشد. به این ترتیب نه نمونه به­دست آمده است که در بین آن­ها، نمونه با بهترین پاسخ­حسگری به فرمالدئید(  نمونه با شیب دمایی  C/sec° 10 و فشار اکسیژن خالص psi1 )، مورد مطالعه ساختاری قرار گرفته است. برای بررسی ساختار این نانو­ذرات، از آزمایش­های پراش پرتو ایکس، میکروسکوپ الکترونی روبشی، میکروسکوپ الکترونی عبوری و طیف نشری فلوئورسانس پرتو ایکس استفاده شده است. آزمون پراش پرتو ایکس، تشکیل فاز فریت نیکل را تایید می کند. آزمایش­های میکروسکوپ الکترونی روبشی و میکروسکوپ الکترونی عبوری، نانو ساختار بودن فریت نیکل را تایید می­نماید. آزمایش طیف نشری فلوئورسانس پرتو ایکس، نسبت فرمولی ارائه شده NiFe2O4 را تایید می­کند. خاصیت حسگری NiFe2O4 در برابر گاز فرمالدئید، در دمای 100 درجه سانتی­گراد بررسی شد. برای آزمون حساسیت­پذیری نانوحساسه ها از یک سیستم آزمایشگاهی با قابلیت کنترل دما و رطوبت با حجم 5 لیتر استفاده شده است. این سیستم مجهز به یک گرم­کن حساسه با کنترل دما برای گرم کردن حساسه­ها می­باشد. برای این نانو­حساسه با بهترین پاسخ به فرمالدئید در دمای 100 درجه سانتی­گراد به ثبت رسیده است. در این راستا رابطه بین غلظت گاز فرمالدئید ( از ppm20 تا ppm200) و تغییر مقاومت نانو­حساسه مورد بررسی قرار گرفته است.