پیوندزنی زنجیرهای پلیاستیرن به لبه نانولایههای گرافن به روش پیوندزنی از میان با استفاده از پلیمرشدن انتقال زنجیر افزایشی- جدایشی بازگشتپذیر

نانولایه‌های گرافن با لبه عامل‌دارشده با زنجیرهای پلی‌استیرن به روش، پیوندزنی از میان و پلیمرشدن افزایشی-جدایشی برگشت‌پذیر (RAFT) تهیه شد. بدین منظور، ابتدا عامل اصلاح‌کننده با پیوند دوگانه (MD) تهیه شد. پس از اصلاح لبه گرافن اکسید (GO) با دو مقدار متفاوت از MD و تهیه گرافن‌های اصلاح‌شده با مقدار کم MD (LFG) و زیاد MD  (HFG)، پلیمرشدن RAFT درجا برای پیوندزنی زنجیرهای پلی‌استیرن به لبه نانوصفحه‌ها با دو چگالی پیوند متفاوت به‌کار گرفته شد. آزمون طیف‌سنجی زیرقرمز نشان داد، اصلاح‌کننده MD و زنجیرهای پلی‌استیرن بر لبه نانولایه‌ها پیوند خورده‌اند. رنگ‌نگاری گازی نشان داد، درصد تبدیل با افزایش مقدار گرافن اصلاح‌شده و نیز مقدار چگالی پیوند (CD) کاهش می‌یابد. متوسط عددی وزن مولکولی و شاخص پراکندگی با استفاده از روش رنگ‌نگاری ژل تراوایی بررسی شد. با افزایش مقدار گرافن اصلاح‌شده، وزن مولکولی زنجیرهای اتصال‌یافته کاهش و شاخص چندتوزیعی (PDI) آن‌ها افزایش یافت. با افزایش چگالی پیوند، وزن مولکولی کاهش یافته و PDI تغییر چندانی نمی‌کند. آزمون گرماوزن‌سنجی نشان داد، مقدار باقی‌مانده در دمای 600C برای LFG و HFG به ترتیب برابر با 45/1 و %46/8 بود. با افزایش چگالی پیوندی، مقدار تخریب مربوط به پلی‌استیرن افزایش و با افزایش مقدار گرافن کاهش یافت. نتایج پراش پرتو X برای بررسی فاصله بین صفحه‌های گرافن در اثر اصلاح به‌کار گرفته شد. تصاویر میکروسکوپی الکترونی پویشی و عبوری نشان داد، وضوح صفحه‌های گرافن با اکسایش و پوشش با زنجیر پلی‌استیرن از بین رفته است.